Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem (BBWR) - historia, znaczenie, cele

Po przejęciu władzy w Polsce w roku 1926 zwolennicy Józefa Piłsudskiego starali się zrobić wszystko, by ustabilizować sytuację w kraju i umocnić kontrolę nad państwem. W przeciwieństwie do metod państw totalitarnych, w których stosowano by terror do zastraszenia ludności, w Polsce nowe władze starały się raczej przeprowadzić szeroko zakrojoną akcję propagandową, mającą na celu zjednanie do siebie społeczeństwa. Dzisiaj nazwalibyśmy takie działania „ocieplaniem wizerunku”. Jednym z takich elementów miało być stworzenie nowej partii, czy też właściwie quasi – partii, grupującej zwolenników nowej władzy.

Bezpartyjny Blok Współpracy z Rządem powstał w listopadzie 1927 roku, założony przez Walerego Sławka z polecenia samego Józefa Piłsudskiego. Jak sama nazwa wskazuje, BBWR nie był typową partią polityczną o ustalonym programie i ideologii, a raczej grupą poparcia dla Piłsudskiego i jego reform, skupiającą polityków różnych ugrupowań i przekonań. Naczelne cele, jakie stawiał sobie BBWR pokrywały się z hasłami głoszonymi przez sanację – a więc zwalczenia „rozpasania politycznego”, uzdrowienia kraju pod przewodnictwem Piłsudskiego i wspólną pracę dla dobra narodu. Nie poruszano przy tym wielu kwestii dotyczących reform i zmian gospodarczo – społecznych.

BBWR po raz pierwszy wystartował w wyborach w roku 1928. Strona rządowa gorąco promowała swoją partię, jednakże mimo uruchomienia całej machiny propagandowej rezultaty nie były zadowalające – BBWR odniósł jedynie nieznaczne zwycięstwo nad opozycją. Niepowodzeniem zakończyły się również próby zmontowania rządu dostatecznie silnego, by mógł on z powodzeniem przeforsować wszystkie decyzje grupy trzymającej władzę. W wyniku upadku kolejnych gabinetów sanacyjnych i powstania nowego, silnego konkurenta politycznego, jakim był powstały w 1929 roku Centrolew władze postanowiły przyjąć znacznie radykalniejszy kurs. Stąd też masowe aresztowania polityków opozycji, uzasadniane zagrożeniem stabilności kraju. Tzw. procesy brzeskie doprowadziły do znacznego osłabienia opozycji. W wyborach w roku 1930 BBWR uzyskało wreszcie wymarzoną większość, zdolną do oficjalnego kontrolowania polityki państwa. Jej kulminacją było wprowadzenie w życie nowej konstytucji w kwietniu 1935 roku.

Jednakże nawet mimo owego zwycięstwa BBWR był tworem sztucznym, spajanym głównie przez postać Piłsudskiego i jego charyzmę. Po jego śmierci w roku 1935 wewnętrzne tarcia pomiędzy różnymi grupami i frakcjami wewnętrznymi doprowadziły do jego rozformowania, jeszcze w tym samym roku. Większość polityków sanacyjnych poparła następców Piłsudskiego, za jakich uznano Śmigłego – Rydza i Mościskiego, nieliczni przeszli do opozycji.