Krtań to nieparzysty narząd stanowiący górny odcinek dróg oddechowych o długości od 4-6 centymetrów. Zbudowany jest z chrząstek, wiązadeł oraz mięsni, dzięki którym może wydawać dźwięki. Krtań znajduje się poniżej nasady języka i kości gnykowej, pomiędzy 2 a 7 kręgiem szyjnym. Położenie krtani zależy od płci i od wieku. U dzieci znajduje się pomiędzy drugim a czwartym lub trzecim a piątym kręgiem szyjnym, u kobiet zajmuje przestrzeń od czwartego do szóstego, a u mężczyzny od piątego do siódmego kręgu szyjnego. Od góry krtań za pomocą wiązadeł i mięśni przyczepiona jest do kości gnykowej, od tyłu łączy się z gardłem, a ku dołowi przechodzi w tchawicę.
Rusztowanie krtani stanowią chrząstki nieparzyste: tarczowata, pierścieniowata i nagłośniowa raz parzyste: nalewkowate, rożkowate i klinowate.
Największa a zarazem najbardziej charakterystyczna jest chrząstka tarczowata, która buduje przedni szkielet górnej powierzchni krtani. Łatwo ją zlokalizować, gdyż tworzy wypukłość na szyi, szczególnie widoczną u mężczyzn po przejściu mutacji, u których nosi zwyczajową nazwę jabłka Adama.
Wnętrze krtani, czyli jamę krtani możemy podzielić na trzy zasadnicze części:
• przedsionek – rozpoczyna
