W średniowieczu istniało społeczeństwo stanowe, w którym obowiązywała ścisła hierarchia. Najwyżej ceniony był stan duchowny, czyli biskupi, kapłani i mnisi. Stanowili oni ówczesną elitę, ponieważ jako nieliczni posługiwali się łaciną oraz umieli czytać i pisać. Wysoko w hierarchii stali również rycerze – wojownicy służący danemu państwu i Kościołowi. Żeby zostać rycerzem, trzeba było przejść obrzęd pasowania, czyli nadania adeptowi godności rycerskiej. Najniżej w hierarchii społecznej znajdowali się chłopi – ubodzy ludzie zamieszkujący tereny wiejskie i zajmujący się uprawą roli. Ludzie ci nie posiadali ziemi na własność, byli poddanymi pana feudalnego. Awans społeczny był w średniowieczu rzadkością. Ubodzy upatrywali więc nadziei w obietnicy życia wiecznego. Wierzyli, że równość wszystkich ludzi w przyszłym świecie.
Wzór rycerza idealnego w „Pieśni o Rolandzie”
Średniowieczny epos rycerski „Pieśń o Rolandzie” opowiada o walce między siłami chrześcijańskimi i Arabami, których w średniowieczu nazywano Saracenami. Karol Wielki próbował włączyć tereny Półwyspu Iberyjskiego (czyli dzisiejszej Hiszpanii) do swojego państwa. Akcja eposu rozgrywa się podczas odwrotu wojsk karolińskich, który nastąpił po zawarciu pokoju z muzułmańskim królem Saragossy. Cesarz Karol Wielki na dowódcę wyznacza hrabiego Rolanda, swojego krewnego i najlepszego rycerza. Niestety, w szeregach Francuzów dochodzi do zdrady. Ktoś z obozu Karola sprzymierza się z wrogiem i namawia muzułmanów do zaatakowania wojsk chrześcijańskich. Zdrajcą okazuje się Ganelon, ojczym Rolanda, który był zazdrosny o jego pozycję. Dochodzi do bitwy, w czasie Roland wykazuje się niezwykłym męstwem i honorem. Traktuje walkę z innowiercami jako obowiązek dobrego chrześcijanina. W trakcie walk giną zarówno Saraceni, jak i najdzielniejsi Francuzi. Roland także zostaje ranny, jednak nie poddaje się, ale walczy do końca, prowadząc do boju innych żołnierzy. Kiedy czuje, że śmierć jest blisko, wzywa na pomoc Karola, żeby jego żołnierze otrzymali piękny pogrzeb. Zajmuje się umierającym przyjacielem i modli się najpierw za niego, później za siebie. Przed śmiercią wyznaje swoje grzechy, uderzając się w piersi słabnącą ręką. W końcu hrabia umiera, a jego duszę zabierają do nieba archaniołowie. Karol, powróciwszy na miejsce bitwy, pokonuje Saracenów. Zdrajcę Ganelona skazuje na okrutną śmierć. Roland jest wzorem rycerza, ponieważ honor jest dla niego ważniejszy niż życie. Ginie za Francję i wiarę chrześcijańską. Broni Europy przed innowiercami. Nawet na łożu śmierci modli się w pierwszej kolejności za swoich towarzyszy.
Wzór rycerza idealnego we „Władcy Pierścieni” J. R. R. Tolkiena
W literaturze fantastycznej znajdziemy przykłady wielu wspaniałych rycerzy i wojowników. Jednym z nich był Aragorn z powieści „Władca Pierścieni”. Aragorn był niezwykle oddany swoim przyjaciołom, ochraniał towarzyszy, którzy zmierzali z pierścieniem do Góry Przeznaczenia. Wielokrotnie wykazywał się męstwem w walce, był mądrym liderem wojsk ludzi. W końcu został królem Gondoru. Rządził sprawiedliwie, a jego panowanie było okresem świetności miasta.