Boska komedia Dantego Alighieri to arcydzieło literatury włoskiej i światowej. Jest dziełem najpełniej ukazującym sposób myślenia ludzi średniowiecznych o świecie. Poemat ten powstał w pierwszej połowie XIV wieku i ma cechy literatury zarówno średniowiecznej, jak i renesansowej. Boska komedia zawiera wątki filozoficzne, teologiczne i historyczne, pełna jest odniesień do innych dzieł literackich i artystycznych. Jej autorem jest Dante Alighieri, który zrezygnował z anonimowości i podpisał się pod utworem. Dante pochodził z Florencji, w młodości odebrał staranne jak na owe czasy wykształcenie, angażował się społecznie i politycznie. W wyniku intrygi przeciwników politycznych musiał uchodzić z miasta i nigdy już do niego nie powrócił. Właśnie na wygnaniu stworzył swoje najwybitniejsze dzieło.
Motyw wędrówki w Boskiej komedii Dantego Alighieri
Boska komedia opowiada o wędrówce Dantego po zaświatach. Główny bohater odwiedza Piekło, Czyściec i Niebo, a w każdym z tych miejsc ma przewodników, którzy mu towarzyszą. Po Piekle oprowadza Dantego poeta Wergiliusz, który był uznawany w średniowieczu za niekwestionowany autorytet. W Boskiej komedii Piekło ma kształt stożka i składa się z dziewięciu kręgów, w których umieszczeni są potępieni. Grzesznicy skazani za drobne występki znajdują się w górnych kręgach, a najgorsi zbrodniarze umieszczeni są na samym dole. Dante, chodząc po Piekle, rozmawia z potępionymi i próbuje poznać ich motywacje. Podziwia Wergiliusza i uważa go za swojego patrona, choć starożytni twórcy nie mogą dostąpić łaski zbawienia, ponieważ nie poznali Chrystusa. Dzięki swojej podróży może lepiej zrozumieć istotę zła i motywacje ludzi, którzy zgrzeszyli i zasłużyli na potępienie. Dantejska wizja mąk piekielnych jest więc wezwaniem do duchowej przemiany i odnowy moralnej. Opis Piekła ma wywołać u czytelnika uczucie trwogi i lęku przed karą wieczną. Świadczą o tym szczegółowe i sugestywne opisy cierpień potępionych dusz. Nadzieja pojawia się w wizji Czyśćca, który jest przedsionkiem nieba, przygotowującym grzeszników na spotkanie z Bogiem. Dante wiele miejsca poświęca prezentacji Raju, w którym podobnie jak piekle, zbawieni są podzieleni według pewnych kategorii. W Raju przebywają ludzie dobrzy, sprawiedliwi, odważni, kierujący się miłością itd. Dante zostaje w końcu zaprowadzony przed oblicze samego Stwórcy. Prawdziwym celem wędrówki bohatera jest bowiem spotkanie z Bogiem.
Motyw wędrówki w Odysei Homera
Jednym z najsłynniejszych tekstów o wędrówce jest epos Odyseja greckiego poety Homera. Odyseusz to archetyp niestrudzonego podróżnika i tułacza. Można powiedzieć, że całe życie tego bohatera jest wędrówką. Odyseusz zmierza do domu, pokonując liczne przeszkody i przeciwności losu. Jest niezwykle zmotywowany, ponieważ tęskni za ojczyzną i rodziną. Odyseja stała się inspiracją dla bardzo wielu pisarzy i poetów, którzy podejmowali temat podróży i przedstawiali życie człowieka jako niekończącą się wędrówkę.