Michał Anioł przedstawił moment stworzenia Ewy za pomocą fresku, który umieszczony został w Kaplicy Sykstyńskiej w Watykanie. Jego powstanie datuje się na pierwszą połowę XVI wieku – artysta stworzył malowidło na zlecenie panującego wówczas papieża - Juliusza II. Bezpośrednią inspirację dla Michała Anioła stanowić miał opis Stworzenia świata, pochodzący z Księgi Rodzaju.
Malowidło posiada kilka planów – w pierwszym widoczne są postacie pierwszych ludzi (Adama i Ewy) oraz Boga.
Przedstawienie Boga i człowieka
Stwórca został przedstawiony jako starzec, mędrzec, ubrany w długą jasną szatę z długą brodą i siwymi włosami. Jego gesty, wzrok i w ogóle cała postawa, skierowane są w stronę ludzi – wyciąga swoją dłoń do Ewy, a kobieta również podnosi ręce w jego kierunku, jednocześnie kłaniając się. Ta postawa jednoznacznie wyraża szacunek i pokorę Ewy w stosunku do Boga. On zaś przyjmuje postawę niezwykle ciepłą, spokojną i pełną troski – iście ojcowską.
W tym przedstawieniu Adam przyjmuje bierną postawę, raczej towarzyszy wydarzeniu, niż w nim uczestniczy. Mężczyzna leży bowiem na trawie w pobliżu groty i rzeki. Artysta z powodzeniem odzwierciedlił wizję powstania kobiety, przedstawioną w Księdze Rodzaju. Według jej treści Ewa powstała z żebra Adama. Michał Anioł rzeczywiście tak umiejscowił sylwetkę kobiety na obrazie, że odbiorca odnosi wrażenie jakoby wychodziła ona z (zza) ciała mężczyzny.