 |
| Rafael Santi - autoportert (1509 r.) |
Raffaello Santi, znany później jako Rafael, przyszedł na świat w 1483 roku w Urbino. Pierwszym nauczycielem malarstwa był dla niego ojciec, Giovanni Santi, nadworny malarz książąt Montefeltro. Rafael stracił matkę w wieku ośmiu lat, a trzy lata później także ojca. Dzięki interwencji brata swej matki, wuja Simone Ciarla, młody malarz mógł kontynuować naukę.
W Perugii, gdzie wyjechał prawdopodobnie w 1494 roku, kształcił się pod okiem Timoteo Viti, a następnie Pietra Perugina. Już wtedy przyjmował pierwsze zlecenia. W 1500 roku wstąpił do cechu malarskiego w Urbino. Współpracował ze swoim mistrzem Perugino przy wykonywaniu dekoracji Kościoła św. Franciszka w Perugii. Później wraz z Pinturicchim tworzył zdobienia w bibliotece w Sienie. Dość szybko stało się jasne, że młody Rafael przerósł swoich mistrzów, a Urbino jest dla niego za małe. W 1504 r. Rafael wyjechał do stolicy malarstwa włoskiego, Florencji, by studiować dzieła największych ówczesnych artystów: Leonarda da Vinci i Michała Anioła. Wówczas też powstały jego pierwsze wybitne prace takie jak: „Madonna w zieleni”, „Madonna Terranuova” czy „Madonna ze szczygłem”.
Otoczony sławą i uznaniem, rozchwytywany przez możnych zleceniodawców
