W 1555 roku Generalny Inkwizytor, Giovanni Pietro Caraffa, został papieżem Pawłem VI. Polecił on niezwłocznie stworzyć spis ksiąg uznanych za wrogie ideologicznie wobec kościoła katolickiego. Dzieł tych nie wolno było czytać, posiadać, rozpowszechniać bez zezwolenia władz kościelnych a za łamanie tego zakazu groziły najsurowsze kary. W indeksie umieszczano dzieła niezgodne z obowiązującą doktryną katolicką. W taki sposób, w 1559 roku, pojawił się pierwszy tego typu spis. Od tego czasu pojawiały się one sukcesywnie aż do roku 1948, kiedy to władze kościelne uznały, że nie spełnia swych zadań. Ogólnie Watykan ogłosił 16 edycji indeksu ksiąg zakazanych. Na indeksie znajdowały się dzieła wolnomyślicieli, filozofów, naukowców takich jak min:
-
Francis Bacon
-
Honoriusz Balzac
-
Andrzej Frycz Modrzewski
-
Denis Diderot
-
Aleksander Dumas (ojciec i syn)
-
Victor Hugo
-
Mikołaj Kopernik
-
Niccolo Machiavelli
-
Adam Mickiewicz
-
Karol Marks
-
John Milton
-
Mikołaj Rej
-
Jan Jakub Rousseau
-
Markiz de Sade
-
George Sand
-
Baruch de Spinoza
-
Stendhal
-
Andrej Towiański
-
Wolter
-
Kartezjusz
Autorzy ci byli oskarżani o rozsiewanie heretyckich poglądów i podżeganie przeciw kosciołowi katolickiemu oraz jego władzy. Do dzieł, które znalazły się w spisie należy „O obrotach sfer niebieskich” Kopernika, czy „Podróże Guliwera” Jonnatana Swifta,