Teoria poznania Locke'a
Filozoficzne rozważania Johna Locke'a skupiają się przede wszystkim na teorii poznania. Punktem wyjścia jego dociekań był racjonalizm Kartezjusza, jego logika i jasność wywodu, oraz filozoficzne prace Boyle'a i Bacona, szczególnie zaś ich zdroworozsądkowe podejście w procesie poznania. Ambicją Locke'a było połączenie tych dwóch szkół i stworzenie klarownego systemu pojęć, niepozbawionego trzeźwego osądu.
Idealiści i racjonaliści przyjmowali, że poznanie jest funkcją wrodzoną lub wynikiem kontaktu z inną rzeczywistością. Nie zgadzali się natomiast z poglądem, że cała wiedza pochodzi z doświadczenia, choć tak właśnie podpowiada zdrowy rozsądek i tak sądzi większość ludzi niezaprzątających sobie głowy filozoficznymi spekulacjami. Locke podzielał to oczywiste stanowisko – jego zdaniem idee nie są jakimiś tajemniczymi bytami. Rewolucyjny okazał się natomiast jego pogląd, że idee powstają w umyśle na skutek analizy danych zmysłowych. Umysł ludzki analizuje dane, które docierają do niego za pośrednictwem zmysłów i w ten sposób tworzy idee. Locke ujmuje więc myślenie w kategoriach psychicznych.
Proces tworzenia się idei przedstawiał następująco: bodźce docierające