Rachunek różniczkowy i całkowy
Teorię tę opracował także Leibniz. Obaj naukowcy pracowali niezależnie i na swój sposób, osiągnęli jednak identyczne wyniki, a spór o autorstwo odkrycia trwał aż do śmierci Leibniza. Ostatecznie trudno mówić o wynalezieniu rachunku różniczkowego czy całkowego, była to raczej kontynuacja prac Galileusza i Keplera. Zarówno Newton, jak i Leibniz wykazali związek między wyznaczaniem stycznych do danej krzywej a zagadnieniem kwadratury, czyli między podstawami rachunku różniczkowego i całkowego. Paradoksalnie, w Anglii upowszechniła się notacja wprowadzona przez Leibniza, zaś Newtonowska zyskała sobie większą popularność w Niemczech.
Optyka
Newton, który przez kilka lat zajmował się wykładaniem optyki, stworzył tzw. teleskop zwierciadlany, znany też jako teleskop Newtona. Innowacją wprowadzoną przez wynalazcę było zastosowanie zwierciadła zamiast soczewki, soczewka powodowała bowiem rozszczepienie światła (aberracja chromatyczna). Później problem ten rozwiązano stosując soczewki achromatyczne.
Zdaniem Newtona światło składa się z cząstek, choć większość fizyków opowiadała się raczej za jego naturą falową. Współczesna mechanika kwantowa, uznając dualizm korpuskularno-falowy światła, pokazuje, że stanowisko Newtona nie było bez racji, choć natura fotonu niewiele ma wspólnego z Newtonowską cząsteczką światła.
Fizyka
W tej dziedzinie Newton osiągnął najwięcej i dziś znany jest przede wszystkim jako fizyk. Sławę przyniosły mu trzy zasady dynamiki, które funkcjonowały w niezmienionej formie do narodzin Alberta Einsteina. Pisząc o sile, Newton posługiwał się łacińskim słowem gravis, które dało początek dzisiejszemu terminowi „grawitacja”. Jego zasługą jet też zdefiniowanie prawa powszechnego ciążenia.
Filozofia nauki
Zdaniem Newtona nauka zajmuje się badaniem zjawisk, jej celem jest odkrywanie zależności między nimi. Związki te stanowią podstawę do formułowania uniwersalnych praw. Poszukiwanie transcendentnych przyczyn zjawisk uznawał Newton za nienaukowe.
Świat nie był dla niego tylko dobrze skonstruowaną maszyną, ale dziełem doskonałego Boga.
Alchemia i telepatia
J.M. Keynes napisał, że: „Newton nie był pierwszym w epoce rozumu, ale ostatnim z magików”. Twierdzenie to wynika z zainteresowania, jakim Newton darzył nienaukowe teorie, jak np. telepatię czy alchemię. Newton badał pisma na temat możliwości leczenia ran na odległość czy telepatycznym przekazywaniu myśli.
Religia
Newton jest autorem wielu traktatów religijnych. Zajmował się badaniem i interpretacją Pisma Świętego. Studiując Biblię, doszedł do wniosku, że dogmat o Trójcy Świętej jest nieprawdziwy. Jednak zważywszy na swoją pozycję, obawiał się opublikować tak kontrowersyjny pogląd, godzący w podstawy Kościoła katolickiego.
Dziś Newton znany jest przede wszystkim jako fizyk, ale niewykluczone, że on sam czuł się bardziej badaczem Pisma Świętego. Niewątpliwie tej pasji poświęcił więcej czasu niż nauce. Jak sam pisał: „Żadna inna nauka nie jest tak potwierdzona, jak nauka Biblii”.
Najważniejsze dzieła Newtona
„Podstawy matematyczne filozofii przyrody”
„Poprawiona chronologia starożytnych królestw”
„Uwagi dotyczące proroctw Daniela i Apokalipsy św. Jana”
„Method of Fluxions”
„De motu corporum in gyrum”
„De analysi per aequationes numeri terminorum infinitas”
„De methodis serierum et fluxionum”
„Opticks”
„Arithmetica universalis”
„The System of the World”
„Optical Lectures”