Monteskiusz - biografia

Charles Louis de Secondat baron de la Brede et de Montesquieu urodził się w 1689 roku w La Brede, w zamożnej rodzinie szlacheckiej. Spory majątek, jaki odziedziczył, przeznaczył przede wszystkim na zdobycie wykształcenia oraz liczne podróże po Europie.

Podjął studia prawnicze i po ich ukończeniu – w 1708 roku – rozpoczął pracę jako adwokat. Następnie (od 1714 r.) pracował jako radca, a dwa lata później został prezesem parlamentu (tzn. sądu) w  Bordeaux. Godność tę po pewnym czasie sprzedał i poświęcił się swojej pasji, czyli studiom prawniczym i historiozoficznym. W 1727 roku został powołany na członka Akademii Francuskiej.

Jako autor zadebiutował w 1721 roku, wydając anonimowo „Listy perskie”, w których opowiadał się za angielskim systemem państwowym, przeciwstawiając go wielu nieprawidłowościom, jakie obserwował we francuskiej polityce wewnętrznej.

W latach 1728-1731 wyruszył w długą podróż po Europie, obejmującą m.in.: Niemcy, Austrię, Węgry, Włochy, Holandię i Anglię. Liczne obserwacje, jakie wówczas poczynił, posłużyły mu do napisania rozprawy „O duchu praw”, której poświęcił dwadzieścia lat pracy.

Mimo że autor poczynił liczne ustępstwa, dzieło to trafiło do indeksu ksiąg potępionych przez Kościół. Publikacja wzbudziła bardzo wiele kontrowersji, potępiło ją środowisko uczonych związanych z Sorboną, ostro krytykowali Condorcet i Wolter. Kolejne dzieła Monteskiusza nie wzbudzały już takich emocji, ale wydaje się, że środowisko filozofów pozostało mu niechętne i, jak podają nieoficjalne źródła, na jego pogrzebie z wielkich umysłów epoki obecny był tylko Diderot.

Monteskiusz zmarł w 1755 roku w Paryżu.

Monteskiusz - portret (1728)