Dokument Dagome Iudex

Dokument nazywany przez historyków Dagome Iudex (nazwa pochodzi od słów rozpoczynających tekst dokumentu) został wydany w ostatnim dziesięcioleciu X wieku przez Mieszka I, na krótko przed śmiercią. Dagome to przypuszczalnie zniekształcona forma imienia „Mieszko”. Iudex to po łacinie „sędzia”. Treść dokumentu nie zachowała się do naszych czasów w całości. Znana jest wyłącznie kopia jego niedokładnego streszczenia, sporządzonego niemal wiek później. W dokumencie Dagome Iudex polski książę ofiarował swoje państwo (państwo gnieźnieńskie) pod opiekę Stolicy Apostolskiej. Z tego powodu akt ten określa się mianem dokumentu donacyjnego (łac. dono - daję, obdarowuję, ofiaruję). Informuje on również o granicach państwa Mieszka I, które na północy wyznaczało Morze Bałtyckie, na południu Kraków i Morawy, na wschodzie Ruś, a na zachodzie Odra. Poza granicami władztwa księcia znajdował się Śląsk oraz Małopolska (którą, jak głosi jedna z hipotez, mógł rządzić wówczas jego syn Bolesław - późniejszy król Bolesław I Chrobry). Motywy wydania dokumentu są nieznane. Przypuszcza się, że Mieszko I dzięki wsparciu papieża mógł dążyć do zagwarantowania praw dziedziczenia swojej drugiej żonie Odzie oraz jej synom. Nie można wykluczyć jednak, że dokument ten został wystawiony głównie w celach propagandowych, aby ukazać niedawno ochrzczonego Mieszka I jako w pełni chrześcijańskiego władcę.