Półogniwo to przewodnik metaliczny (elektroda) zanurzony w roztworze elektrolitu lub innym środowisku, umożliwiającym przepływ ładunku przez granicę faz półogniwa - półogniwo to układ co najmniej dwufazowy. W zależności od składników je budujących półogniwa można wyróżnić:
1. Półogniwa odwracalne względem kationu - to półogniwa zbudowane z płytki metalowej zanurzonej w roztworze jonów tego metalu. Inaczej określa się je również ogniwami pierwszego rodzaju. Przykładem takie półogniwa jest elektroda wodorowa (Pt/H2/H+) lub elektrody metaliczne jak Cu/Cu2+, lub Zn/Zn2+.
2. Półogniwa odwracalne względem anionu - to półogniwa zbudowane z płytki metalowej pokrytej warstwą trudnorozpuszczalnej soli tego metalu i zanurzonej w roztworze jonu wspólnego z tą solą. Inaczej określa się je również ogniwami drugiego rodzaju. Przykładem takie półogniwa jest: elektroda kalomelowa (Hg/Hg2Cl2/KCl) lub elektroda chlorosrebrowa (Ag/AgCl/HCl).
3. Półogniwa gazowe - to półogniwa zbudowane z metalu, który nie daje własnej reakcji elektrodowej (np. szlachetnego), zanurzonego w roztworze nasyconym gazem, który zawiera odpowiednie jony gazu (np. jony Cl- przy nasyceniu Cl2). Do takich półogniw należy np. elektroda wodorowa (Pt/H2/H+).
4. Półogniwa metalowe - to półogniwa zbudowane z metalu, dającego reakcję elektrodową np. Cu/Cu2+, lub Zn/Zn2+.
5. Półogniwa redoks - to półogniwa zbudowane z metalu, niedającego reakcji elektrodowej, zanurzonego w rozworze dwóch rodzajów jonów tego samego pierwiastka na różnych stopniach utlenienia. Przykładem takiego półogniwa jest: Pt/Sn2+,Sn4+//Fe3+,Fe2+/Pt.