Międzynarodowa Unia Paneuropejska była organizacją promującą ideę jedności europejskiej, która funkcjonowała w dwudziestoleciu międzywojennym. Rozwój organizacji był zainspirowany pojęciem „Stanów Zjednoczonych Europy”, których ideę zaproponował Richard Coudenhove-Kalergi w swojej książce pt. "Paneuropa". Popularność idei paneuropejskiej doprowadziła do dwóch kongresów paneuropejskich – pierwszego w Wiedniu i kolejnego w Brukseli.
Unia Paneuropejska była pierwszą współczesną organizacją odnoszącą się do jedności kontynentu, jednak kryzys finansowy, rozwój faszyzmu we Włoszech i nazizmu w Niemczech oraz II wojna światowa, przerwała inicjatywy integracyjne.
Po II wojnie światowej ponownie bardzo dużą popularnością cieszyły się różnego rodzaju organizacje i stowarzyszenia głoszące konieczność integracji kontynentu europejskiego, a przynajmniej jego zachodniej części. Popularność tych ruchów paneuropejskich wynikała ze straszliwych zniszczeń wojennych, do jakich doszło nie tylko w sferze materialnej, ale także psychologicznej – integracja Europy miała stać się lekarstwem na podziały, które doprowadziły do wybuchu wojny, a tym samym – środkiem zapobiegającym kolejnej ewentualnej wojnie