Unia Zachodnioeuropejska była organizacją wojskowo-polityczną powstałą w 1954 r. na mocy Układów Paryskich (wcześniej, tj. od 1948 r. funkcjonowała jako tzw. Unia Zachodnia).
Państwami, które założyły organizację były Francja, Holandia, Belgia i Luksemburg oraz Wielka Brytania. Pozostałymi członkami Unii (przyłączającymi się w kolejnych dekadach) były: RFN, Włochy, Hiszpania, Portugalia oraz Grecja. Unia miała również członków stowarzyszonych, do których należały: Czechy, Polska, Węgry, Turcja, Islandia oraz Norwegia. Można również wyróżnić grupę państw-obserwatorów: Austrię, Danię, Finlandię, Irlandię i Szwecję.
Najważniejszymi organami Unii były:
1. Rada UZE – spotkania ministrów krajów członkowskich dwa razy na rok, do ważnych kompetencji należało pośredniczenie między UZE a NATO.
2. Zgromadzenie Parlamentarne UZE – składało się z przedstawicieli parlamentów krajów członkowskich – każde z państw miało określoną liczbę miejsc.
Unia Zachodnioeuropejska zakończyła swoją działalność 31 marca 2010 r.