Europejska Wspólnota Węgla i Stali powstała w 1952 r. jako ponadnarodowa organizacja gospodarcza. Głównym jej celem było sprawowanie kontroli nad przemysłem stalowym i wydobyciem węgla – strategicznymi sferami gospodarki zwłaszcza w sytuacji konfliktu zbrojnego. Organizacja ta – w związku ze swoją ponadnarodowością – miała kontrolować przede wszystkim Francję oraz RFN i w ten sposób uniemożliwić wybuch kolejnej wojny.
EWWiS powstała na mocy traktatu paryskiego w 1951 r. (dokument podpisały: Francja, RFN, Włochy, państwa Beneluksu)- traktat wszedł w życie w roku kolejnym i funkcjonował przez kolejne 50 lat, do 2002 r. Wówczas też zakończyła działalność EWWiS (23 lipca, 2002 r.)
Do najważniejszych organów EWWiS należały:
1. Wysoka Władza -organ ponadnarodowy, niezależny od rządów krajów członkowskich. Składała się z 9 osób, które były wybierane na podstawie swoich kompetencji. Kadencja wynosiła 6 lat. Warto zaznaczyć, że pierwszym przewodniczącym organu był Jean Monnet – faktyczny pomysłodawca EWWiS.
2. Rada Ministrów EWWiS – 6 osób, przedstawiciele rządów poszczególnych krajów.
3. Zgromadzenie EWWiS – 78 członków, którzy byli delegowani przez własne parlamenty krajowe.
4. Trybunał Sprawiedliwości – składał się z 7 sędziów, rozstrzygał spory między członkami Wspólnoty.
Z upływem czasu doszło do ewolucji EWWiS w wyniku dalszych dążeń integracyjnych w skali kontynentu. W związku z tym, kiedy powołano nowe organy – Euratom i Europejską Wspólnotę Gospodarczą (1958 r.), stopniowo integrowano je z istniejącymi organami EWWiS w celu zwiększenia skuteczności działania i zmniejszenia kosztów związanych z administracją.