Głoskę ż oznacza się w pisowni dwojako - literą ż lub połączeniem rz.
ZASADY PISOWNI RZ
Rz piszemy jeśli w wyrazach pokrewnych wymienia się na r (dworzec - dworca, pierze - pióro, szerzyć - szeroki).
Rz piszemy w zakończeniach:
-arz, -erz w nazwach zawodów i wykonawców czynności (drukarz, marynarz, wioślarz, rycerz, fałszerz, szlifirerz),
-mistrz (zegarmistrz, burmistrz, wachmistrz),
-mierz (dalekomierz, obrotomierz, gazomierz).
Rz piszemy po spółgłoskach:
- b (brzeg, brzdęk, cebrzyk),
- ch (chrzest, schrzanić, spichrz),
- d (podrzeć, drzewo, drzwi),
- g (podgrzybek, grzesznik, rozgrzewka),
- j (spojrzeć, dojrzewać, rozejrzeć się),
- k (pokrzywa, Krzysztof, skrzek),
- p (pieprz, przyroda, wyprzedzić),
- t (potrzask, trzepać, strzyga),
- w (wrzos, zawrzeć, Wawrzyniec).
Pisowni rz w wielu wyrazach nie reguluje żadna z powyższych zasad. Wyrazy te trzeba zapamiętać. To np. orzech, jarzębina, rzeka, porzeczka, korzystać, burza, rzadko, wierzch.
UWAGA!
1. Po wymienionych wyżej spółgłoskach ż piszemy wtedy, gdy:
a. jest częścią partykuły -że (dajże, róbże, kopże, wstawże),
b. rdzeń wyrazu zaczyna się od ż-, a przedrostek kończy - spółgłoską ( od-żywić, w-żenić się, ob-żerać