Wybór odpowiedniej końcówki -ji, -i lub -ii w dopełniaczu, celowniku i miejscowniku rzeczowników żeńskich zakończonych na -ja (kolacja, nadzieja, porcja), -ia (Maria, kolia, awaria) oraz -ea i -ua (orchidea, Bazylea, statua, Genua) może nastręczać pewnych trudności.
Koncówkę -ji piszemy, jeżeli wyraz w mianowniku kończy się na -sja, -cja, -zja, np. wersja - wersji, pozycja - pozycji, frezja - frezji.
Końcówkę -ii piszemy:
a. po spółgłosce w wyrazach obcego pochodzenia zakończonych na -ia, np. hierarchia - hierarchii, klaustrofobia - klaustrofobii, sympatia - sympatii,
b. w wyrazach zakończonych w mianowniku na -nia wymawiane jako [ńja], np. aronia - aronii, kolonia kolonii, Hiszpania - Hiszpanii.
Końcówkę -i piszemy:
a. w wyrazach, które w mianowniku kończą się na -ja po samogłosce, np. breja - brei, zgraja - zgrai, zawieja - zawiei,
b. jeśli -ia występuje po spółgłoskach wargowych p, b, f, w, m w wyrazach rodzimych, np. skrobia - skrobi, ziemia - ziemi, Słupia -Słupi,
c. w wyrazach zakończonych w mianowniku na -nia wymawiane jako [ńa], np. bawialnia - bawialni, ciotunia - ciotuni, siłownia - siłowni,
d. w rzeczownikach zakończonych w mianowniku na -ea, -ua, np. idea - idei, kamea - kamei, Genua - Genui.