Partykułę nie jako wykładnik zaprzeczenia piszemy ŁĄCZNIE:
a. z rzeczownikami (nieprzyjaciel, nieuwaga, niechęć, niebezpieczeństwo, nieprzygotowanie),
b. z przymiotnikami (nieładny, niedrogi, nieelegancki, niezły, nienaturalny),
c. z przysłówkami odprzymiotnikowymi (nieładnie, niedrogo, nieelegancko, nieźle, nienaturalnie),
d. z imiesłowami przymiotnikowymi - czynnymi (niemający, nielubiący, nieżyjący) i biernymi (nieumyty, nieubrany, nieoceniony).
Partykułę nie jako wykładnik zaprzeczenia piszemy ROZDZIELNIE:
a. z czasownikami (nie lubić, nie chcę, nie widział, nie idź, nie zgodzilibyśmy się); UWAGA! Wyjątek stanowią czasowniki utworzone od rzeczowników z przedrostkiem nie - niedomagać (‘nie być zupełnie zdrowym’), niedołężnieć, niedowidzieć, niedosłyszeć (‘słabo słyszeć’), nienawidzić, niecierpliwić się, niepokoić,
b. z wyrazami brak, można, potrzeba, trzeba, wiadomo, warto, wolno w znaczeniu czasownikowym (Nie brak mu odwagi. Nie warto się martwić. Nie wolno rozmawiać z kierowcą),
c. z rzeczownikami typu grzech, wstyd, żal, szkoda w znaczeniu czasownikowym, np. Nie wstyd tak kłamać? (Nie wstydzisz się tak kłamać?), Nie żal mi was! (Nie żałuję was!),
d. z imiesłowami przy