Biografia
Niemiecki pisarz i filozof urodził się 10 marca 1772 roku w Hanowerze. Był bratem Wilhelma Augusta, z którym stworzył wspólnie wiele dzieł filozoficznych. Jest uznawany za jednego z naczelnych ideologów romantyzmu, a konkretnie przedstawiciela tzw. romantyzmu jenajskiego. W latach 1789-1809 razem z bratem wydawał pismo Atheneaum. Schlegel kontynuował tradycję myślową Herdera, Schellinga czy Fichtego. W swoich pracach rozwijał koncepcję traktującą literaturę jako genetyczną ciągłość, a dzieło sztuki jako wyraz indywidualności twórcy. Była to koncepcja estetyki organicznej. Dzięki Friedrichowi Schleglowi powstało wiele, istotnych dla zdefiniowania idei romantyzmu, pojęć – jest np. autorem określenia „ironia romantyczna”. Filozof był zwolennikiem historyczno-filozoficznego ujęcia literatury, porzucając metody tradycyjne. Myśliciel zmarł Dreźnie 12 stycznia w 1829 roku.
Książki
Friedrich Schlegel jest autorem licznych pism teoretycznych, ale również prozaicznych (w tym powieści). Do jego najsłynniejszych dzieł należą:
Vom ästhetischen Werte der griechischen Komödie. 1794.
Über die Diotima. 1795.
Über das Studium der griechischen Poesie. 1797.
Kritische Fragmente. („Lyceums“-Fragmente), 1797.
Fragmente. („Athenaeums“-Fragmente), 1798.
Lucinde. 1799.
Über die Philosophie. An Dorothea. 1799.
Ideen. 1800.
Gespräch über die Poesie. 1800.
Charakteristiken und Kritiken. 1801.
Transcendentalphilosophie. 1801.
Alarkos. 1802.
Beiträge zur Geschichte der europäischen Literatur. 1803.
Grundzüge der gotischen Baukunst. 1804/1805.
Über die Sprache und Weisheit der Indier. 1808.
Geschichte der alten und neueren Literatur. 1815.
Sämmtliche Werke. 10 tomów, 1822–1825.
 |
| Friedrich Schlegel / www.wikipedia.org.pl |