Wacław II – Pochodzenie
Wacław II (1271 – 1305) wywodził się z dynastii Przemyślidów. Był synem Przemysława II Ottokara oraz księżniczki halickiej Kunegundy. Jego ojciec zginął w roku 1278 podczas bitwy pod Suchymi Krutami. W skutek tego wydarzenia, siedmioletni wówczas Wacław, został uwięziony przez sprawującego regencje margrabiego brandenburskiego.
Wacław II został pierwszym monarchą polskim, który nie należał do rodu piastowskiego. W latach 1291 – 1300 panował jako książę krakowski, a od roku 1300 aż do swojej śmierci – pięć lat później, jako król Polski.
Po okresie regencji margrabiego, rządy w państwie przejęła matka Wacława. Zostały one zakończone w roku 1285 wraz z jednoczesnym przydzieleniem Wacławowi w lenno – Czech oraz Moraw. Jednocześnie poślubił wówczas Gutę, córkę króla niemieckiego Rudolfa Habsburga. Z tego związku urodziło mu się dziesięcioro dzieci. Z czego drugi syn – Wacław III, został późniejszym królem Węgier i Czech oraz niekoronowanym królem Polski. Drugą żoną Wacława II została Ryksa Elżbieta – pochodząca z dynastii Piastów, córka króla polskiego Przemysła II.
Wacław II – Dokonania
W roku 1288 zmarł książę krakowski – Leszek Czarny. Po jego śmierci wybuchły walki o tron krakowski. Pod koniec XIII w. tendencje zjednoczeniowe w Polsce były coraz silniejsze, a odrodzenie całego kraju łączono z panowaniem w Krakowie. W tej sytuacji do walki o spadek po Leszku Czarnym stanęli najważniejsi ówcześnie przedstawiciele dynastii piastowskiej. Zainteresowany rozciągnięciem wpływów czeskich, w roku 1290 walkę o Kraków podjął również Wacław II.
Władca czeski zdał sobie sprawę, że do przejęcia Krakowa będzie potrzebował poparcia możnych. Ci ostatni zniechęceni wobec rządów kolejnych Piastów, zgodzili się wesprzeć Wacława w jego działaniach. W zamian uzyskali przywilej wydany w Lutomyślu w roku 1291, gwarantujący stanowiska oraz wpływy miejscowym elitom.
Wacław rozpoczął od zajęcia Krakowa w roku 1291, w którym wcześniej rezydował Przemysł II, a już rok późnej zajął Sandomierz. Następnie zmusił Władysława Łokietka do zrzeczenia się pretensji do Małopolski oraz uznania się lennikiem z Brześcia i Sieradza. Po śmierci króla polskiego Przemysła II oraz przejęciu władzy w Wielkopolsce, udało się Wacławowi zająć prawie całość ziem polskich.
W roku 1300 odbyła się koronacja w Gnieźnie Wacława II na króla Polski. Rok później nowy władca Polski i Czech odniósł swój ostateczny sukces zapewniając swojemu synowi – Wacławowi III, koronę węgierską.
Wacławowi II udało się więc zjednoczyć kraj. Oprócz tego usprawnił administracje oraz doprowadził do zwiększenia bezpieczeństwa wewnętrznego w państwie. Król Polski i Czech zmarł pod koniec czerwca w roku 1305, po długiej chorobie (był chory na gruźlicę).