Lucjusz Tarkwiniusz „Pyszny” (535 - 495 r. p.n.e.) – legendarny, siódmy i ostatni król Rzymu, panujący od 535 r. p.n.e. do powstania ludowego w 509 roku p.n.e., które doprowadziło do ustanowienia Republiki Rzymskiej. Jest on powszechnie znany jako Tarkwiniusz Pyszny, dumny bądź też arogancki.
Tarkwiniusz Pyszny – Pochodzenie
Tarkwiniusz był synem Lucjusza Tarkwiniusza Starego, piątego króla Rzymu. Po jego śmierci władzę przejął mąż siostry Tarkwiniusza Pysznego, który według podań miał zostać królem, właśnie dzięki działaniu swojej żony. Był władcą, który cieszył się dużą popularnością wśród ludu rzymskiego. Dbał o najbiedniejszych, co wykorzystał Tarkwiniusz Pyszny. Zebrał wysoko postawionych senatorów, którym nie odpowiadała sytuacja wprowadzona przez Seriwiusza Tuliusza. Ostatecznie zięć Tarkwiniusza Starego został zamordowany z rozkazu Tarkwiniusza Pysznego, który zaraz po tym został nowym królem Rzymu.
Tarkwiniusz Pyszny – Panowanie
Tarkwiniusz rozpoczął swoje panowanie od odmówienia pochówku swojemu poprzednikowi, czym od razu zaskarbił sobie przydomek „Pyszny”. Pozbył się również senatorów, wobec których miał podejrzenia o sympatyzowanie z Serwiuszem Tuliuszem. W sprawach sądowych – skazywał na karę śmierci bez jakichkolwiek konsultacji, co było dalekim odejściem od tradycji. Umocnił tym samym swoją władzę, gdyż każdy bał się mu przeciwstawić.
Tarkwiniusz Pyszny był władcą despotycznym. Miał dwóch okrutnych synów – z czego starszy Sekstus, miał zostać jego następcą, co było kolejnym zerwaniem z tradycją jakich chciał dopuścić się Tarkwiniusz. Według niektórych podań, gdy syn Tarkwiniusza przebywał w gościnie u krewnego Lucjusza Tarkwiniusza – Kollatyna, zgwałcił jego żonę Lukrecję. Nie mogła ona przeżyć wielkiej hańby i popełniła samobójstwa. Jej śmierć była bezpośrednio przyczyną wybuchu powstania pod dowództwem Lucjusza Juniusza Brutusa. Po tych wydarzeniach Tarkwiniusz został wypędzony z Rzymu, który od tej pory stał się Republiką, na pierwszych konsulów wybrano Brutusa i Kollatyna.
Tarkwiniusz na wygnaniu jeszcze kilkakrotnie próbował zdobyć władze w Rzymie. Po raz pierwszy, gdy zawiązał się spisek wśród jego zwolenników pozostających wciąż w Rzymie. Spisek jednak został w porę odkryty, a wszystkich uczestników stracono. Po tych wydarzeniach cały majątek byłego władcy, tzn. pola podmiejskie, zostały poświęcone bogu Marsowi i przeszły we władanie państwa - odtąd nazwane Polami Marsowymi. Kolejną próbę Tarkwiniusz podjął najeżdżając Rzym wraz z wojskami etruskimi, jednak bez większych sukcesów - Rzym odparł nieprzyjaciela. Tarkwiniusz zmarł na wygnaniu w Kume, w Kampanii w 496 p.n.e.