Jan Długosz – Pochodzenie
Jan Długosz urodził się w Brzeźnicy pod Radomskiej w ziemi sieradzkiej, w niezamożnej rodzinie szlacheckiej Jana Długosza z Niedzielska. Długosz miał jedenaścioro rodzeństwa (w tym przyrodniego), wśród którym było aż trzech Janów.
Początkowo uczył się w szkole parafialnej w Nowym Korczynie. W latach 1428 – 1431 studiował w Akademii Krakowskiej, jednak nie uzyskał żadnego stopnia naukowego. Od roku 1433 był sekretarzem i kanclerzem u Zbigniewa Oleśnickiego – ówczesnego biskupa, następnie kardynała.
Jan Długosz był uczestnikiem wielu misji dyplomatycznych. Pierwszą odbył z polecenia Oleśnickiego w rok 1449 do Stolicy Apostolskiej. Następnie już po śmierci biskupa: w roku 1467 udał się z poselstwem do Czech, w roku 1469 na Węgry oraz w roku 1478 do Wyszegradu.
Po śmierci Zbigniewa Oleśnickiego (1455) służył królowi Kazimierzowi Jagiellończykowi. Pod koniec wojny trzynastoletniej brał udział w pertraktacjach z pokonaną stroną krzyżacką. Już rok po zakończeniu wojny z Zakonem (1467), został wychowawcą synów królewskich.
Na krótko przed śmiercią Jan Długosz otrzymał nominacje na arcybiskupa lwowskiego. Jednak nie doczekał zatwierdzenia papieskiego. Zmarł 19 maja w roku 1480 w Krakowie, gdzie też został pochowany.
Jan Długosz – Dzieła
Oprócz działalności politycznej w kraju i na arenie międzynarodowej, Jan Długosz zajmował się również pisarstwem historycznym. Po łacinie opisał w pracy „Banderia Prutenorum” zdobyte pod Grunwaldem krzyżackie chorągwie, wydanej w roku 1450. Poza tym był również autorem herbarza – „Insignia seu clenodia incliti Regni Poloniae”. Dodatkowo pisał również żywoty świętych, m.in. „Vita S. Stanisai” oraz „Vita S. Cunegundis”.
Największym i prawdopodobnie najwybitniejszym dziełem Jana Długosza, były Roczniki czyli kroniki sławnego Królestwa Polskiego –„Annales seu cronicae incliti Regni Poloniae”. Autor opisywał w nich historie Polski od czasów legendarnych, aż do roku 1480. Dzieło to składa się z dwunastu ksiąg. Roczniki zostały oparte na materiale źródłowym polskim oraz obcym. Stanowiły pierwszą w Polsce synteze z dziejów tego kraju.