Biografia
Pedro Calderón de la Barca urodził się w Madrycie 17 stycznia 1600 roku. Był poetą i dramaturgiem okresu baroku, najintensywniej działał w hiszpańskim Złotym Wieku. Matka artysty zmarła w 1610 roku. W latach 1608-1613 uczył się w Kolegium Jezuickim w Madrycie. Studiował logikę i retorykę w Alcala de Henares, a następnie prawo na Salamance. Ukończył prawo z tytułem bakałarza prawa kanonicznego. Nie przyjął święceń kapłańskich, jak oczekiwali jego bliscy, ale skupił się na twórczości artystycznej.
Pierwsze sukcesy pisarskie odniósł w latach 20. XVII wieku – brał wówczas udział w konkursach poetyckich organizowanych przez Lopę de Vegę.
Młody Calderon prowadził w tym okresie dość burzliwe życie, pełne rozrywki i rozrzutności. W 1621 roku on i jego bracia zostali posądzeni o udział w zabójstwie Nicolasa de Velasco – uniknęli kary dzięki azylowi w ambasadzie Austrii i protekcji możnych. By spłacić oskarżyciela, bracia musieli sprzedać rodzinny majątek.
Pedro rozwijał także karierę sceniczną – debiutował w 1623 roku w Alkazar. Autor pisał sztuki sceniczne wystawiane podczas dworskich uroczystości, ale także w teatrach publicznych. Z tego okresu pochodzą takie dzieła jak Uwielbienie Krzyża, czy Czyściec św. Patryka. Od 1636 roku pracował jako cenzor sztuk teatralnych w Madrycie. W 1637 roku król przyznał mu godność kawalera zakonu św. Jakuba.
W 1638 roku Calderon został zobowiązany do służby wojskowej. W 1640 roku walczył na terenie Katalonii przeciw powstańcom popieranym przez Francuzów, gdzie wsławił się bohaterskimi czynami. Pod wpływem doświadczeń wojennych napisał prawdopodobnie sztukę Alkad z Zalamei, wydaną w 1644 roku. W roku 1642 odsunięto od władzy jego głównego protektora hrabiego Olivaresa. Wówczsas Calderon przeniósł się na dwór księcia Alby, jednak w wyniku licznych tragedii dworskich (m.in. śmierci królowej) zamknięto w księstwie liczne teatry, co pozbawiło dramaturgów i aktorów pracy. W tym samym czasie pisarza dotknęły liczne osobiste dramaty – śmierć obu braci oraz anonimowa ukochana artysty. W 1650 roku Pedro Calderon wstąpił do zakonu św. Franciszka, a 1651 przyjął święcenia kapłańskie. W tych latach artysta oddalił się od życia publicznego, oddając się medytacji i przemyśleniom filozoficznym.
Poeta zmarł 25 maja 1681 roku w wyniku ataku serca.
Książki
Pedro Calderon de la Barca jest autorem 120 komedii i licznych innych utworów okolicznościowych. Do jego najważniejszych utworów należą:
Oblężenie Bredy, 1626
Życie snem 1627-1629
Książę Niezłomny, 1628/1629
Uwielbienie krzyża, 1629
Dama chochlik, 1629
Dwoje bram – trudna straż
Wielki teatr świata, 1633
Lekarz swojego honoru, 1634
Czarnoksiężnik, 1637/1663
Alkad z Zalamei, 1644
Echo i Narcyz, 1661
Posąg Prometeusza, 1672