Podobnie jak inne starożytne cywilizacje bliskiego i dalekiego wschodu, państwo egipskie powstało w dorzeczu wielkiej rzeki Nilu (w Mezopotamii – Eufrat i Tygrys, Chiny – Żółta rzeka Huang He). Wylewy rzeki wyznaczały bieg życia w państwie faraonów, które powstało miedzy innym na ich skutek - potrzeba stworzenia sieci irygacyjnej wzdłuż brzegu rzeki. Kalendarz starożytnych Egipcjan, również został stworzony według naturalnego rytmu rzeki – wylewy, siewy oraz zbiory odpowiadały współczesnym porą roku.
Sama nazwa Egipt pochodzi od staroegipskiego słowa Kemi, które miało oznaczać rzeczny muł nilowy (później produkowano z niego cegły). Nil wykorzystywano również w budownictwie m.in. przy transporcie kamiennych bloków, potrzebnych do budowy piramid dla pierwszych faraonów. Rzeka była również związana z religią, jedną z najistotniejszych kwestii w życiu starożytnych Egipcjan. Swoją ostatnią ziemską podróż Faraon odbywał w łodzi wraz z grupą żałobników. Oprócz tego Nil, oraz tereny związane z wodą, miały swoich własnych bogów – Apisa, który był bóstwem Nilu i decydował o jego wylewach oraz Sobeka – bóg krokodyla, opiekujący się terenami obfitującymi w wodę.
Starożytny Egipt – Rolnictwo
W starożytnym Egipcie powstały wyjątkowo dobre warunki do rozwoju rolnictwa, ze względu na regularność wylewów rzeki (przypadały na sierpień i wrzesień), jak również ich dość łagodny charakter. Trzeba przy tym zaznaczyć, że nie zawsze dostarczony poziom wody był odpowiedni, więc czasami sprowadzał widmo klęski głodowej. Zmusiło to społeczeństwo starożytnego Egiptu do budowy kanałów nawadniających. Cały ciężar uprawy ziemi, budowy oraz utrzymania kanałów nawadniających, spoczywał na chłopach – najniższej, a zarazem najliczniejszej warstwie społecznej. Praca chłopów musiała zapewnić utrzymanie nie tylko im, ale również osobom z wyższych klas społecznych, m.in. kapłanom i wyższym urzędnikom. Dodatkowo musieli wylewać olbrzymie ilości wody na pola uprawne, które czerpali z kanałów (na jeden hektar musieli zużyć ok. 4000 tys. wiader). Gdyby nie praca chłopów, egipskim polom groziłaby susza, a społeczeństwu głód.