Wirusy WZW, czyli wirusowego zapalenia wątroby, to wirusy hepatotropowe prowadzące do zapalenia wątroby. Do najczęściej występujących zalicza się wirusy WZW typu A, B i C.
Wirus zapalenia wątroby typu A należy do ssRNA wirusów, ma średnicę 27 nm i charakterystyczny dwudziestościenny kapsyd.
Mikrogram TEM WZW A
Wywołuje tzw. żółtaczkę pokarmową tj. zapalnie wątroby typu A. Do zakażenia dochodzi najczęściej na drodze fekalno-oralnej np. przez kontakt z chorym lub spożycie zakażonych produktów. Źródłem zakażenia może być też kontakt seksualny z nosicielem lub kontakt z jego krwią. WZW typu A rozwija się średnio 28 dni od zakażenia. Objawami są: osłabienie, bóle głowy, brak apetytu, bolesność wątroby i żołądka oraz podwyższona temperatura. Najważniejszą profilaktyką przeciwko WZW A jest zachowanie higieny. Poza tym skutecznym przeciwdziałaniem jest szczepienie ochronne. W Polsce dostępnych jest kilka szczepionek przeciwko WZW A. Polecane są one osobom, które dużo podróżują.
Wirus zapalenia wątroby typu B jest DNA wirusem z rodziny Hepadnaviridae. Posiada otoczkę lipoproteinową, otaczającą 42 nm kapsyd.
Mikrogram TEM WZW B
Zakażenie wirusem WZW typu B prowadzi do tzw. żółtaczki wszczepiennej (zapalenia wątroby typu B) i może przebiegać w sposób ostry lub przewlekły. Cząsteczki wirusa przenoszone są przez kontakt z krwią lub innymi płynami ustrojowymi osoby zakażonej. Szczególnie narażone na WZW typu B są osoby pracujące w ochronie zdrowia. Ostre wirusowe zapalenia wątroby typu B objawia się wymiotami, utratą apetytu, gorączką, bólem mięśni i żółtaczką. Postać przewlekła może prowadzić do takich powikłań jak marskość wątroby, rak wątroby oraz zwiększa ryzyko raka trzustki. Leczenie przewlekłego WZW typu B opiera się na powstrzymywaniu replikacji wirusa, żaden z dostępnych preparatów nie usuwa infekcji całkowicie. Przeciwko WZW B dostępne są szczepienia ochronne, które podawana są w ciągu pierwszych 24h życia.
Wirus zapalenia wątroby typu C podobnie jak wirus typu A jest ssRNA wirusem. Osiąga średnicę ok. 70 nm.
Mikrogram TEM WZW C
Źródłem zakażenia jest krew osoby chorej lub nosiciela. W przeważającej większości przypadków (nawet ponad 90%) zakażenie wirusem WZW C przez lata przebiega bezobjawowo w postaci przewlekłej infekcji. Od momentu zakażenia do wystąpienia pierwszych poważnych objawów może upłynąć nawet 35 lat. WZW typu C może prowadzić od raka i marskości wątroby, oraz takich objawów jak wodobrzusze, żylaki, żółtaczka, krwawienie z przełyku. Leczenie zapalenia wątroby typu C opiera się na terapiach interferonowych lub bezinterferonowych (np. daklataswirem, parytaprewirem, sofosbuwirem). Prace nad szczepieniem przeciwko WZW C nadal trwają.