Świadkowie Jehowy wywodzą się z ruchu Badaczy Pisma Świętego zapoczątkowanego w 2. połowie XIX w. przez Charlesa T. Russela. Po jego śmierci prezesem został w 1916 r. Joseph F. Rutherford. Wprowadził on liczne reformy i w efekcie część członków opuściła Towarzystwo, zarzucając nowemu przywódcy odejście od idei poprzednika. Ci, którzy zostali przy Rutherfordzie, stworzyli pierwszą wspólnotę Świadków Jehowy. Nazwa ta została przyjęta przez zbory drogą rezolucji 26 lipca 1931 roku.
Świadkowie Jehowy uznają się za wyznanie chrześcijańskie. Opierają swoją wiarę na własnym przekładzie Biblii (tzw. Przekład Nowego Świata); jest ona dla nich Słowem Bożym. Przyjmują kanon protestancki. Praktykują chrzest przez całkowite zanurzenie, do którego dopuszcza się jedynie osoby świadome swej decyzji. Jest on symbolem oddania się Bogu.
Świadkowie Jehowy nazywają Boga imieniem Jehowa. Uznają Chrystusa za Syna Boga Ojca, ale równocześnie uważają, że On sam nie był Bogiem. Głoszą, że Duch Święty nie jest Osobą, lecz wyłącznie mocą Boga. Tym samym odrzucają dogmat o Trójcy Świętej. Nie obchodzą Wielkanocy ani Bożego Narodzenia.
Świadkowie Jehowy odrzucają pogląd o nieśmiertelności duszy; uważają, że dusza jest istotą żywą, która w chwili śmierci przestaje istnieć. Jednocześnie głoszą, że dla zmarłych jest nadzieja zmartwychwstania. Nastąpi ono w czasie powrotu Chrystusa na ziemię. Wierzą, że będzie On panował na ziemi w czasie milenium (w tym czasie będzie miało miejsce zmartwychwstanie oraz sąd). Uważają również, że żyjemy w „czasie końca”.
Kontrowersyjny jest przestrzegany przez Świadków Jehowy zakaz przyjmowania do organizmu krwi. Odrzucają oni możliwość transfuzji nawet w przypadkach zagrożenia życia.
Według Świadków Jehowy przykazanie „nie zabijaj” zobowiązuje min. do bezwzględnego pacyfizmu, odmowy służby wojskowej oraz noszenia broni. Odmawiają także oddawania czci sztandarom i składania przysiąg.
Świadkowie Jehowy organizują się w zbory, które pogrupowane są w obwody, a te natomiast w większe jednostki –okręgi. Nie mają hierarchów, a za jedynego pośrednika między ludźmi a Bogiem uważają Jezusa. Uznają kapłaństwo wszystkich wierzących, którzy praktykują ewangelizację „od drzwi do drzwi”. Prowadzą także dynamiczną działalność wydawniczą m.in. wydają czasopisma Strażnica (w 181 językach; łączny nakład 39 mln egzemplarzy) i Przebudźcie się (w 82 językach; łączny nakład 8 mln egzemplarzy). Spotykają się co najmniej dwa razy w tygodniu w salach zboru, zwanych Salami Królestwa, na wykładach i studiowaniu Biblii.
Obecnie na całym świecie aktywnie działa około 8 milionów Świadków Jehowy w 239 krajach. Liczba ochrzczonych w 2012 r. wyniosła prawie 229 tys. Światową działalnością kieruje Ciało Kierownicze w Nowym Jorku.
Świadkowie Jehowy w Polsce
Świadkowie Jehowy działają na terenie Polski od 1917 r. Jako związek wyznaniowy zostali zarejestrowani przez MSWiA w 1989 r. pod nazwą „Strażnica” – Towarzystwo Biblijne i Traktatowe. Obecnie są trzecią pod względem liczby wiernych organizacją religijną w Polsce - w naszym kraju mieszka około 130 tys. Świadków Jehowy skupionych w ponad 1800 zborach. W Polsce w 2012 r. udzielono 2420 chrztów.
Najwięcej Świadków Jehowy zamieszkuje województwo śląskie (ponad 21 tysięcy). Główna siedziba znajduje się natomiast w Nadarzynie niedaleko Warszawy.
Świadkowie Jehowy w Polsce wydają czasopismo Strażnica w nakładzie 150 tysięcy egzemplarzy oraz Przebudźcie się w nakładzie 350 tysięcy.
Świadkowie Jehowy a katolicy
Świadkowie Jehowy w oczach Kościoła katolickiego nie są wyznaniem chrześcijańskim, ale sektą. Do głównych zarzutów, jakie Kościół formułuje przeciwko nim należą:
1) zarzut dotyczący zmanipulowanego przekładu Pisma Świętego (tzw. Przekład Nowego Świata). Według Kościoła katolickiego Świadkowie Jehowy sfałszowali Słowo Boże i „dopasowali” Biblię do swoich nauk.
2) zarzut dotyczący używania imienia Jehowa. W świetle nauki Kościoła katolickiego i innych wyznań chrześcijańskich najbardziej prawdopodobna wymowa tetragramu JHWH to Jahwe. Natomiast imię Jehowa powstało w wyniku dopisywania przez masoretów (żydowskich kopistów) nad tetra gramem JHWH słowa Adonaj (Pan). Praktyka ta była powszechna, gdyż Żydzi nie wymawiają imienia Jahwe ze względu na szacunek dla jego świętości. Z czasem podstawiono samogłoski z Adonaj miedzy litery tetragramu i tak powstała zupełnie sztuczna forma – Jehowa.
Ponadto Świadkowie Jehowy dokonali ingerencji w tekst Pisma Świętego – do Nowego Testamentu w miejsca występującego w oryginale greckim określenia Kyrios (Pan) wstawili imię Jehowa. Należy zaznaczyć, że tetragram JHWH w ogóle nie występuje w Nowym Testamencie.
3) zarzut dotyczący pomniejszania bóstwa Jezusa Chrystusa oraz odrzucenia Ducha Świętego jako Osoby (Świadkowie Jehowy uważają Ducha Świętego za bezosobową moc Boga);
4) zarzut dotyczący błędnego tłumaczenia greckiego słowa stauros, które w przekładzie Świadków Jehowy oznacza „pal”. Tym samym uznają oni, że Jezus umarł na palu, a nie na krzyżu, i odcinają się od głównego symbolu chrześcijaństwa.
5) zarzut dotyczący błędnego utożsamiania zakazu spożywania krwi zwierzęcej (Hbr 9,7; 13,11; Kpł 17,11) z transfuzją krwi ludzkiej. Po pierwsze, w świetle nauczania Kościołów chrześcijańskich wyznawcy Chrystusa nie są zobowiązani do przestrzegania Prawa Mojżeszowego zatem nie tyczy się ich zakaz spożywania krwi. Po drugie, Jezus nauczał, że ratowanie życia ludzkiego zawsze ma pierwszeństwo (Łk 14, 5).