Konfucjanizmem (chiń. rujia lub rujiao) nazywa się system filozoficzno-społeczno-etyczny, który został zapoczątkowany przez chińskiego myśliciela Kung-fu-cy (Konfucjusza), żyjącego w latach 557 – 479 p.n.e. Kontynuatorami myśli konfucjańskiej byli m.in. Mencjusz (odłam idealistyczny) i Xunzi (odłam realistyczny).
Przez badaczy z Zachodu często konfucjanizm jest klasyfikowany jako religia. Jest to problematyczne, gdyż doktryna konfucjańska koncentruje się na człowieku i życiu w społeczeństwie, pomijając przy tym kwestie ontologiczne (nie zawiera rozważań na temat sił nadprzyrodzonych). Sam Konfucjusz na pytanie ucznia „jak służyć duchom?” miał odpowiedzieć: „Nie umiesz jeszcze ludziom służyć, jak możesz służyć duchom?”. Równocześnie jednak w dziedzinie religii powoływał się na „t'ien”, rozumiany jako niebo lub los, i głosił, że wszystko co się dzieje musi być zgodnie z „ładem nieba” (tao). Ład ten nie jest jednak ludziom narzucony – ludzie muszą go najpierw rozpoznać i nauczyć się co jego zgodne, a co nie z niebiańskim porządkiem. W ten sposób będą w stanie godnie postępować. Owo niebo, wywodzące się ze starożytnych wierzeń chińskich, nie zostało jednak nigdy dokładnie przez Konfucjusza