Św. Marek Ewangelista nie należał do grona Dwunastu Apostołów. Był jednak bliskim współpracownikiem św. Piotra oraz św. Pawła, dlatego w Kościele prawosławnym zaliczany jest do tzw. „siedemdziesięciu dwóch uczniów”. W katolicyzmie postrzegany jest raczej jako autor Ewangelii i nie tytułuje się go Apostołem. Trudno jednak zaprzeczyć, że działalność apostolską św. Marek prowadził.
Był uczniem św. Piotra i to on udzielił mu chrztu po Zesłaniu Ducha Świętego. Św. Piotr nazywał Marka swoim synem (1P 5,13), ale określenie to ma sens duchowy i nie należy traktować go w sposób dosłowny. Imię prawdziwego ojca Marka pozostaje nieznane. Wiadomo jednakże, że jego matką była Maria i przypuszcza się, że była ona właścicielką domu, w którym miała miejsce Ostatnia Wieczerza, a także właścicielką ogrodu Getsemani. Stąd św. Marka identyfikuje się z bezimiennym młodzieńcem, który był świadkiem pojmania Jezusa (Mk 14,51).
W księgach Nowego Testamentu Marek występuje także pod imieniem Jan, a w Dziejach Apostolskich został wspomniany jako „Jan zwany Markiem”:
Po zastanowieniu się poszedł do domu Marii, matki Jana, zwanego Markiem, gdzie zebrało się wielu na modlitwie. (Dz 12,12)
Św. Markowi przypisuje