Barabasz
Barabasz był przestępcą, być może przywódcą spisku przeciw Rzymianom, gdyż w Ewangelii św. Mateusza został określony jako „znaczny więzień”.
Według Ewangelii Św. Łukasza Barabasz był odpowiedzialny za rozruch postały w mieście i za zabójstwo (Łk 23,19).
Przed świętem Paschy Żydzi mieli możliwość ułaskawić jednego z więźniów. Piłat dał im wybór – mogli uwolnić Jezusa lub Barabasza. Tłum wybrał Barabasza (Mt 27,15-21). W ten sposób Chrystus został odrzucony przez swój naród i skazany na ukrzyżowanie.
Zdarzenie to zostało opowiedziane we wszystkich Ewangeliach. Św. Mateusz dodaje, że Piłat miał po decyzji ludu dokonać symbolicznego gestu obmycia rąk i wypowiedzieć słowa: Nie jestem winny krwi tego Sprawiedliwego. To wasza rzecz (Mt 27,24).
Trzej królowie
Trzej Królowie, nazywani także Mędrcami ze Wschodu bądź Magami, to postacie biblijne pojawiające się wyłącznie w Ewangelii św. Mateusza (Mt 2, 1-12). Należy przy tym jednak zaznaczyć, że sam Mateusz nie używa określenia „królowie”. Tradycja, że Magowie byli królami powstała na kanwie proroctwa Psalmu 72 (Ps 72,15).
Ewangelista również nie określa liczby Mędrców. W II i III w. malowidła w katakumbach przedstawiały dwóch, czterech lub sześciu mężczyzn. Kościół jednak przyjął, że było ich trzech, ze względu na ilość złożonych darów. Z kolei u Syryjczyków i Ormian można się spotkać z liczbą dwunastu Mędrców. Imiona Królów: Kacper, Melchior i Baltazar pojawiły się w VIII wieku, ale nie wiadomo na jakiej podstawie zostały wybrane.
Mędrcy ze Wschodu mieli, podążając za gwiazdą na niebie, przybyć do Betlejem, aby oddać pokłon królowi żydowskiemu. Nie przybyli jednak, według relacji św. Mateusza, do stajenki, ale do domu (Mt 2,11). Chrystus mógł mieć już kilka miesięcy, a może nawet rok. Za taką interpretacją przemawia również rozkaz Heroda, który domagał się rzezi wszystkich chłopców do 2 roku życia.
Magowie byli przekonani, że Jezus jest przyszłym królem Izraela. Złożony pokłon odczytywany jest jako symbol pokłonu całego świata pogańskiego Synowi Bożemu i uniwersalnego posłannictwa Chrystusa. Mędrcy obdarowali także Jezusa mirrą, kadzidłem i złotem. Dary zostały już zapowiedziane w proroctwie Izajasza (Iz 60, 6), chociaż nie wspomina on o mirrze. Niemniej w czasach Jezusa miała ona taką samą wartość jak kadzidło czy złoto.
Według legendy Magowie mieli powrócić do swojego kraju, a kilkadziesiąt lat później przyjąć chrzest z rąk jednego z Apostołów i zostać biskupami, aby następnie ponieść śmierć męczeńską w czasie prześladowań. Sama historyczność Trzech Królów jest jednak mocno dyskutowana przez biblistów. Część z nich przyjmuje, że opowieść o Magach jest rodzajem katechetycznego pouczenia, nie mającego zakorzenienia w rzeczywistości.
Święto Trzech Króli, nazywane również świętem Objawienia Pańskiego, obchodzone jest w Kościele katolickim 6 stycznia.
Akwila i Pryscylla
Akwila i Pryscylla (znana również jako Pryska) byli parą małżeńską. Zajmowali się wyrobem namiotów. W Nowym Testamencie zawsze są wymieniani razem. Działali jako katecheci (Dz 18,26), a w ich domu gromadzili się wierni (1 Kor 16 ,19). Św. Paweł mieszkał u nich podczas pobytu w Koryncie, do którego sami przybyli po wypędzeniu z Rzymu za czasów cesarza Klaudiusza. Byli bliskimi przyjaciółmi i współpracownikami Apostoła:
Pozdrówcie współpracowników moich w Chrystusie Jezusie, Pryskę i Akwilę, którzy za moje życie nadstawili karku i którym winienem wdzięczność nie tylko ja sam, ale i wszystkie Kościoły nawróconych pogan. (Rz 16, 3-4)
Akwila i Pryscylla działali również w Efezie i w Rzymie, do którego udało im się powrócić. Uznawani są za wzór życia małżeńskiego.