Święty Łukasz Ewangelista pochodził z Antiochii Syryjskiej. Nie był Żydem, lecz nawróconym na chrześcijaństwo poganinem. Nie należał zatem do grona siedemdziesięciu dwóch uczniów powołanych przez Chrystusa do szerzenia Dobrej Nowiny, choć tylko on mówi o ich misji (Łk 10,1-12). Co więcej, nigdy Jezusa osobiście nie spotkał i nie był Apostołem, niemniej jest autorem zarówno jednej z Ewangelii (Ewangelia św. Łukasza), jak i Dziejów Apostolskich.
Święty Łukasz był lekarzem, człowiekiem wykształconym i doskonale posługującym się językiem greckim. Został przyjacielem i towarzyszem podróży św. Pawła. Do Apostoła dołączył ok. 50 r. w Troadzie w czasie pierwszej wyprawy misyjnej, ale towarzyszył mu tylko do Filippi, gdzie pozostał, aby pomagać w nauczaniu Tymoteuszowi.
W 58 r., w czasie trzeciej podróży św. Pawła, Łukasz ponownie przyłączył się do niego i nie opuścił już do końca dni. Pozostał przy jego boku zarówno w czasie dwuletniego więzienia w Cezarei, jak i podczas dwukrotnej niewoli w Rzymie.
Losy św. Łukasza po męczeńskiej śmierci św. Pawła (czyli po 67 r.) są nieznane. Powstało wiele legend dotyczących jego późniejszej działalności. Jedna ze wzmianek, wydająca się być najbardziej prawdopodobną, mówi o śmierci Łukasza w wieku 84 lat w Boecji (Grecja).
Wspomnienie świętego Łukasza Ewangelisty jest obchodzone w Kościele katolickim 18 października.
Atrybutami św. Łukasza w ikonografii są: wół, zwój bądź księga, paleta malarska (według jednej z legend był malarzem ikon Matki Boskiej), przyrządy lekarskie, skalpel.
Patronat
Św. Łukasz jest patronem Hiszpanii, miasta Achai, Padwy, lekarzy i służby zdrowia, notariuszy, malarzy, rzeźbiarzy, rzeźników, złotników.