Podmiot liryczny wiersza podczas biesiady namawia towarzyszy do zabawy i wznosi toast za wspólnie spędzone chwile. Odwołuje się do haseł hedonistycznych, postuluje korzystanie z chwili, przeżywania radości.
Pojawiają się też filomackie hasła nawołujące do wspólnoty i jedności. Osoba mówiąca w żartobliwym tonie porównuje zgromadzenie przyjaciół do mędrców i naukowców. Opowiada się za spontanicznością i emocjonalnością, korzystaniem z życia. Zanim minie czas, należy celebrować młodość – zdaje się mówić poeta.