Interpretacja
Z królem Midasem łączą się dwa mity. Pierwszy z nich porusza problematykę winy i kary oraz tajemnicy. Apollo karze Midasa za to, że posiada on odmienne zdanie od niego i nie docenia talentu boga.
Interesujący jest tu również wątek tajemnicy oślich uszu króla, która pomimo jego największych starań i tak zostaje ujawniona za pośrednictwem przyrody. W tym sensie okazuje się, że każde ludzkie działanie odciska na naturze głębokie piętno. Mit ten pokazuje także siłę ludzkiego słowa przynoszącego realne skutki. Słowa są tajemniczą energią, która może w nieoczekiwanym momencie zadziałać przeciwko człowiekowi.
Z kolei historia o spełnieniu życzenia Midasa przez Dionizosa ma kilka poziomów. Mit uzmysławia, że realizacja ludzkich marzeń czasami odbiega od doskonałego o nich wyobrażenia. Człowiek powinien więc dobrze przemyśleć swoje priorytety, zanim przystąpi do ich wcielania w życie. Ponadto złoto, w które zamienia się każdy dotknięty przez Midasa przedmiot, zamiast szczęścia doprowadza króla do skrajnego głodu i pragnienia, a więc zredukowanie sensu życia do zdobywania bogactwa skutkuje zrujnowaniem człowieczeństwa. Wszystko przestaje mieć swoją własną wartość, a staje się jedynie towarem przeznaczonym do sprzedaży lub kupna.
Można również zauważyć, że w micie o Midasie zostaje ujawniona pewna ironia losu. Midas to bowiem bohater, który przez jednego boga zostaje ukarany, a przez innego nagrodzony, ale ani nagroda, ani kara nie przynoszą tu pozytywnych skutków.
Motywy
W micie pojawiają się motywy winy i kary, ujawnionej tajemnicy, nagrody sprawiedliwego postępowania, spełnienia marzeń, zgubnego bogactwa.
Bohaterowie
Midas – dobry król, który głosował na Marsjasza podczas jego pojedynku z Apollem. Został za to ukarany oślimi uszami. Tajemnicę króla zdradził jego nadworny fryzjer. Z kolei Dionizos nagrodził Midasa za uprzejmość dla Satyra z jego orszaku. Król otrzymał nadprzyrodzoną zdolność zamieniania wszystkiego, czego się dotknie w złoto. Jednak dar ten uniemożliwił mu spożywanie pokarmu, więc poprosił o jego cofnięcie.
Nadworny fryzjer Midasa – pod karą śmierci nie mógł zdradzić sekretu oślich uszu króla, jednak nie wytrzymał i wykrzyczał wszystko do wykopanej w ziemi dziury.
Satyr – członek orszaku Dionizosa, zasnął w ogrodzie Midasa i został przez niego serdecznie ugoszczony, za co Bachus nagrodził dobrego króla.
Dionizos – bóg wina i zabawy, wynagrodził dobroć Midasa, dając mu dar zamiany wszystkiego w złoto.