Dwie Fridy - opis
Obraz „Dwie Fridy” został namalowany przez Fridę Kahlo w 1939 roku, po rozwodzie z mężem, Diego Riverą. Widać na nim dwie bliźniacze postaci siedzących na ławce kobiet. Kobiety trzymają się za ręce, a ich serca są połączone wspólną aortą.
Postaci (autoportrety Fridy) odróżnia strój, a także atrybluty. Jedna z nich – ubrana w białą koronkową sukienkę – trzyma w ręku zakrwawione nożyczki. Jej serce widoczne przez ubranie, jest zranione. Widocznie sama rozcięła ten organ oraz przecięła aortę łączącą ją z kobietą siedzącą obok.
Druga z bohaterek ma na sobie kolorowy strój: granatową bluzkę ze złotym pasem i zieloną spódnicę, w ręce trzyma zaś mały amulet. W tle widać intensywnie granatowe niebo, na którym zbierają się chmury.
Dwie Fridy - interpretacja i analiza
Obraz Kahlo jest wizualną analizą uczuć, jakie towarzyszyły malarce po rozstaniu z mężem. Zasadę kompozycji dzieła stanowi gra podobieństwa i kontrastu. Można przypuszczać, że mamy tu do czynienia z konfrontacją wizerunku Fridy z przeszłości z jej obrazem teraźniejszym. Kobieta ubrana w kolorowy strój ze zdrowym sercem to alegoria duchowego stanu malarki przed rozstaniem z Diegiem. Jest to osoba spełniona i szczęśliwa, co podkreślają barwy jej stroju, a także trzymany w ręce amulet, który symbolizuje sprzyjający los.
Malarka odwołuje się tutaj do rodzimej obyczajowości i folkloru Meksyku, gdzie magia odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu uczuciowego życia człowieka. Bez amuletów kobieta nie może zapewnić sobie miłości kochanka. Każde jej działanie muszą wesprzeć siły nadprzyrodzone.
Z kolei druga Frida to kobieta po przejściach. W jej ręce nie ma już magicznego amuletu, są za to ostre nożyczki, którymi zadaje sobie ból. Po pierwsze – rani swoje serce. Poza tym przecina aortę łączącą ją z sobą z przeszłości.
Dwie postaci służą Kahlo do ukazania jej ostatecznej metamorfozy. Frida pokazuje, że już nigdy nie będzie taka jak kiedyś, jej serce zostało zranione, a ona bezpowrotnie zerwała z przeszłością. Fakt ten podkreśla dodatkowo niepokojący obraz nieba, na którym zbierają się burzowe chmury. Tematem obrazu jest zatem kobiece cierpienie z powodu nieszczęśliwej miłości. Okazuje się ona tak istotnym uczuciem, że jej utrata jest równoznaczna z utratą dawnej tożsamości i wewnętrzną metamorfozą.