Pomorze – od czasów kryzysu państwa Piastów, pozostawało poza jego granicami. Obszary te dzieli się historycznie na: Pomorze Wschodnie (Gdańskie) oraz Pomorze Zachodnie (Szczecińskie).
Tereny Pomorza leżały w obrębie zainteresowań władców piastowskich, ze względu na jego liczne walory gospodarcze, polityczne oraz społeczne. Bogactwo miast pomorskich, konieczność posiadania przez Polskę dostępu do Morza, a co za tym idzie rozwój handlu zamorskiego, leżało w kwestii pierwszych z wymienionych walorów. Kolejno brak silniejszych organizacji państwowych na Pomorzu, dążenie do zabezpieczenia granic państwa od północy oraz powiększenie siły obronnej – stanowiły walory polityczne. Poza tym na Pomorzu zamieszkiwała głównie ludność słowiańska, zbliżona etnicznie do polaków – stanowiło to zdecydowany walor społeczny tego obszaru.
Pomorze Wschodnie jeszcze przed rokiem 981 zostało włączone do państwa Polan. Pogłębienie wspólnych stosunków nastąpiło wraz z przyjęciem chrztu przez księcia gdańskiego w roku 997. W latach 1015 – 1047 Pomorze Gdańskie uniezależniło się od Polski. Jego ponowne podporządkowanie udało się chwilowo Kazimierzowi Odnowicielowi. W kolejnych okresach Kujawy i Wielkopolska były nękane najazdami Pomorzan, a Pomorze najazdami polskimi. W roku 1058 Pomorze ponownie zostaje utracone przez Bolesława Śmiałego, było to efektem osłabienia Polski po nieudanej wyprawie do Czech. Na lata 1090 – 1091 przypada przejściowe opanowanie Pomorza na skutek wypraw Władysława Hermana.
Systematycznego podboju Pomorza dokonał dopiero syn Władysława Hermana – w okresie prawie dwudziestoletnich walk, Bolesław Krzywousty. Od roku 1102 był księciem Polski, a jednym z jego głównych celów w polityce zagranicznej, było przyłączenie Pomorza z powrotem do Polski. W tym dziele poszukiwał nawet sojuszu z Danią – w roku 1129 wydał swoją córkę Ryksę, za króla Dani i Szwecji, Magnusa.
Dzięki ustabilizowanej sytuacji kraju – zwycięstwo nad Niemcami oraz zawarcie pokoju z Czechami w roku 1114, Bolesław Krzywousty mógł powrócić do kontynuowania swoich planów wobec Pomorza. Wcześniej zostały one zawieszone ze względu na wojnę ze stroną niemiecką. Bolesław bowiem rozwinął już swoją działalność zaraz po pozbyciu się swojego brata – Zbigniewa. Wtedy też zastąpiły - wcześniejsze wyprawy łupieżcze na Pomorze, systematycznym podbojem tego obszaru.
W latach 1102 – 1119 trwały z przerwami wyprawy księcia polskiego na Pomorze Wschodnie, zakończone włączeniem tej części do Polski. W celu umocnienia powstałej sytuacji, Bolesław organizuje misję chrześcijańską. Powierzył ją biskupowi bamberskiemu Ottonowi, który udzielił chrztu Pomorzanom w latach 1124 – 1128.