Mieszko I – Pochodzenie
Mieszko I był pierwszym historycznym księciem polskim otwierającym poczet polskich władców. Jego ojcem, według niektórych podań, miał być Siemomysł, dziadem Lestek, a pradziadem Siemowit. Ten ostatni był księciem Polan z IX w., synem Rzepichy i Piasta – protoplasta pierwszej dynastii polskich władców. Ojciec oraz dziad Mieszka I również mieli być książętami Polan, znani głownie z kronik Galla Anonima.
Ze swoją pierwszą żoną księżniczką czeską Dobrawą, książę polski miał syna Bolesława oraz córkę. Po jej śmierci w roku 977, poślubił Odę – córkę jednego z możnych niemieckich. Z tą ostatnią miał trzech synów. Przed swoją śmiercią Mieszko podzielił kraj między swoich męskich potomków, jednak najstarszy z synów ostatecznie objął władze w całym państwie.
Mieszko I – Lata panowania
W początkach swojego panowania władzy Mieszka I podlegali Polanie, Goplanie, Mazowszanie oraz Lędzianie. Pomimo wspólnego języka, wierzeń i podobnego stopnia rozwoju gospodarczego, państwo pierwszego księcia polskiego było niejednolite. Jedyną formą więzi społecznych w państwie polskim – około roku 960, stanowiły więzi plemienne.
Pierwszym zadaniem nowego władcy w tak zaistniałej sytuacji, była więc unifikacja podległych mu obszarów. Miał on w tym względzie poparcie możnych, którzy prawdopodobnie jako pierwsi poczuli jedność ponadplemienną oraz korzyści płynące z tych zmian.
Ponadto w celu zachowania swojej pozycji we własnym państwie i poza jego granicami, Mieszko musiał podbijać nowe tereny. Swoim zwierzchnictwem książę polski w pierwszej kolejności objął ziemie lubuską. Następnie jego ekspansja obrała kierunek północno – zachodni, tutaj jednak interesy Mieszka pokrywały się ze strefą wpływów Niemieckich. W roku 964 doszło do pierwszego starcia między dwoma stronami, w której siły polskie poniosły klęskę.
W wyniku przegranej z Niemcami, Mieszko zdecydował się na zawarcie układu z ówczesnym cesarzem – Ottonem I. Na jego mocy Polska miała wypłacać trybut z części swojego obszaru. Oprócz Niemiec książę polski zawarł również porozumienie z Czechami. Zostało ono przypieczętowane jego ślubem z księżniczką czeską Dobrawą w roku 965.
W celu włączenia Polski w obręb państw chrześcijańskiej Europy oraz podniesienia swojej pozycji z księcia pogańskiego do innych władców chrześcijańskich, Mieszko zdecydował się na przyjęcie chrztu. Miał prawdopodobnie nadzieje, że przyjęty w roku 966 chrzest przyspieszy integracje Państwa oraz uniknie nawracania go siłą. W roku 968 powstaje pierwsze polskie biskupstwo podlegające bezpośrednio papieżowi.
Dzięki zmianie polityki Mieszka, wspierany przez Czechów, pokonał Wolinian w roku 967. Ponadto Niemcy nie były w stanie zahamować ekspansji Polskiej w kierunku północnym. Siły polskie zwyciężyły wojska niemieckie pod Cedynią w roku 972. Jednak dopiero pod koniec swojego panowania, książę polski doprowadził do znaczącego powiększenia terytoriów swojego kraju. Na skutek wojny polsko – czeskiej z roku 990, do Polski został przyłączony Śląsk. Prawdopodobnie również wtedy Czesi utracili kraj Wiślan.
Jednym z ostatnich znaczących posunięć Mieszka było wydanie dokumentu – Dagome iudex. Na mocy, którego władca polski oddawał symbolicznie swój kraj w opiekę papieżowi. Dzięki temu przede wszystkim kościół polski był zabezpieczony przed roszczeniami niemieckimi. Poza tym zapewniał udział we władzy w państwie polskim potomkom Mieszka.