Mieszko II – Pochodzenie
Bolesław Chrobry umierając w roku 1025, pozostawił państwo stworzone przez siebie swojemu młodszemu synowi – Mieszkowi II. Przy podziale pierwszy król polski pominął najstarszego syna – Bezpryma. Pozostawiona sytuacja związana ze złamaniem zasady primogenitury (przekazanie władzy najstarszemu synowi), stała się później jedną z przyczyn wewnętrznych kryzysu państwa polskiego. Mieszko II był bowiem najstarszym synem ale dopiero z drugiego małżeństwa Bolesława i Emnildy.
Od najmłodszych lat Mieszko był naznaczony jako następca tronu i staranie do tego przygotowywany. Prawdopodobnie władał biegle językiem niemieckich oraz potrafił czytać po łacinie i po grecku. Bolesław pozwalał również synowi dowodzić wojskiem oraz od czasów młodości brać udział w bitwach. Ponadto wysyłał Mieszka z misjami dyplomatycznymi aby ten mógł nabyć odpowiednich cech i umiejętności potrzebnych każdemu władcy.
Mieszko II wziął ślub z siostrzenicą ówczesnego cesarza Ottona III – Rychezą, w roku 1013. Najprawdopodobniej po tym zdarzeniu Bolesław, wydzielił synowi jako dzielnice ziemie Wiślan. Ze związku z Rychezą urodził się pierworodny syn Mieszka, późniejszy król polski – Kazimierz.
Mieszko II – Lata panowania
Mieszko II został monarchą polskim w roku 1025, w tym samym roku koronował się na króla. W cesarstwie sytuacja ta wywołała niezadowolenie, jednak ówczesny władca Konrad II nie mógł interweniować ze względu na ciężką sytuacje wewnętrzną we własnym kraju.
Na skutek prowadzonych przez Bolesława Chrobrego wojen, do Polski kosztem Niemiec przyłączono Łużyce, Milsko i Miśnie, kosztem Czech – Morawy, a kosztem Rusi Kijowskiej – Grody Czerwieńskie. Jednak jednym ze skutków wojen - ekspansja terytorialna zmobilizowała przeciw Polsce: Niemcy, Ruś oraz Czechy.
Pomimo, że Mieszko II po przejęciu władzy kontynuował politykę Bolesława, nie był w stanie stawić oporu jednoczesnemu najazdowi w roku 1031 – cesarza Konrad II oraz Jarosława Mądrego, księcia kijowskiego. Od Polski odpadło większość zdobyczy Bolesława Chrobrego.
Ciężką sytuacje potęgował konflikt dynastyczny Mieszka z Bezprymem. Rezultatem tej sytuacji była ucieczka tego pierwszego z kraju i przejęcie tymczasowo władzy przez jego brata. Mieszko zbiegł do Czech, jednak tamtejszy książę uwięził go, a następnie kazał wykastrować.
Okrutne rządy Bezpryma nie trwały w Polsce nawet jednego roku. Został zamordowany, co pozwoliło Mieszkowi rozpocząć ponownie działania. Za porozumieniem z cesarzem, Polska została podzielona między trzy osoby – Mieszka II, jego drugiego brata Ottona oraz Dytryka – jego stryjecznego brata.
Niedługo po podziale przyrodni brat Mieszka zmarł, a Dytryk został usunięty z kraju. Dzięki temu Mieszko zdołał jeszcze przed swoją śmiercią zjednoczyć rozbite państwo polskie.