Walki z konfederacją barską toczyły się równolegle z wojną rosyjsko-turecką. Sukcesy Rosjan na obu frontach wzbudziły niepokój Prus i Austrii i ich obawę o zachwianie równowagi sił w Europie. By temu zapobiec cesarz austriacki Józef II i król pruski Fryderyk II nakłonili Katarzynę II do zawarcia porozumienia, w myśl którego, w zamian za tolerancję wobec rosyjskich zdobyczy terytorialnych na południu, caryca miała zgodzić się na wspólny rozbiór Rzeczypospolitej. 5 sierpnia 1772 roku podpisano w Petersburgu trójstronny traktat rozbiorowy, który przypieczętował I rozbiór Polski.
Rozdział ziem podczas I rozbioru Polski
W wyniku postanowień rozbiorowych Prusy uzyskiwały Prusy Królewskie (bez Gdańska i Torunia), część Kujaw i Wielkopolski, Austria południową część Małopolski - około 36 tysięcy kilometrów kwadratowych oraz województwo ruskie, Lwów, część województw sandomierskiego i krakowskiego - ok. 83. tys. kilometrów kwadratowych, a Rosja Inflanty, częśc Białorusi na wschód od Dźwiny i Dniepru - ok. 92 tys. kilometrów kwadratowych.
Ogółem Polska w wyniku I rozbioru straciła prawie 1/3 obszaru i 35% ludności.
