Atak atomowy na Hiroszimę i Nagasaki - przyczyny, skutki, historia

Pokonanie Niemiec hitlerowskich w maju 1945 roku zakończyło działania zbrojne w Europie, nie było jednak końcem II wojny światowej. Po drugiej stronie globu opór bowiem stawiało ostatnie państwo Osi, jakim było Cesarstwo Japonii. Japończycy od dawna już nie posiadali inicjatywy strategicznej, a ich działania ograniczały się do obrony kolejnych wysp. Mimo to jednak ciągle stanowili groźną siłę.

Trwające  wiele miesięcy walki o wyspę Okinawę (1945) były jednym z najkrwawszych epizodów wojny na Pacyfiku. Fanatyczny opór Japończyków przybierał nieraz samobójcze formy, stąd też gigantyczny przelew krwi po obu stronach. Mimo że wyspa została ostatecznie opanowana przez Amerykanów, potrzeba było wiele miesięcy na uzupełnienie strat w ludziach i sprzęcie. Walki o Okinawę stanowiły swoisty przełom w sposobie myślenia amerykańskich dowódców, uświadomiło to bowiem im, jakim problemem byłoby bezpośrednie zaatakowanie wysp japońskich. Skądinąd wiadomo było, że japońskie naczelne dowództwo nie miało zamiaru kapitulować, a wręcz przeciwnie – w walce przeciwko najeźdźcy wykorzystać miano nawet kobiet i dzieci. Amerykański sztab generalny oceniał, że w walkach o Japonię zginąć może nawet ponad milion żołnierzy amerykańskich.

Z powodu przewidywanych ogromnych strat rozpoczęto poszukiwania alternatywnego środka, zmuszającego Japończyków do poddania się. Z pomocą przyszła grupa naukowców, od początku wojny pracująca nad wykorzystaniem militarnym świeżo odkrytej energii atomowej. W sierpniu 1945 roku Amerykanie mieli gotowe dwie bomby atomowe. Postanowiono użyć ich przeciwko Japonii.

6  sierpnia 1945 roku samolot typu B-29 nazwany „Enola Gay” zrzucił pierwszą bombę atomową na japońskie miasto Hiroszima, niszcząc je całkowicie. Trzy dni później podobny los spotkał miasto Nagasaki. Straty sięgały setek tysięcy ludzi. Dodatkowo rząd amerykański rozpoczął kampanię propagandową, mającą sprawiać wrażenie, że USA produkuje masowo bomby atomowe. Jakby tego było mało, armia japońska w Azji została zaatakowana przez żołnierzy radzieckich – zgodnie z ustaleniami konferencji w Jałcie ZSRR włączyło się do wojny. Wojska sowieckie w ciągu kilku dni zmiażdżyły opór Armii Kwantuńskiej.

Wobec niemożności i bezsensowności dalszej walki cesarz Hirohito podjął decyzję o zaprzestaniu walki, mimo sprzeciwów swoich generałów. Ostateczna kapitulacja Japonii zakończyła II wojnę światową.