Masowa eksterminacja ludności w czasie II wojny światowej i Holocaust - historia

W czasie „krwawego” dwudziestego stulecia przez cały świat przetoczyły się dwie ogromne wojny, nazywane później „światowymi”. Różniły się one znacząco zarówno charakterem, stylem działań jak i liczbą ofiar. I wojna światowa może być nazywana „hekatombą żołnierzy”, bowiem przeważającą większość ofiar stanowili właśnie zmobilizowani do armii mężczyźni. Zbrodnie wojenne, mimo oczywistego pojawienia się, nie stanowiły większego procentu ofiar. II wojna  światowa to jednak „hekatomba cywili”, ponieważ to oni stanowią przeważającą część zabitych. Było to efektem prowadzenia krwawej polityki eksterminacyjnej przez dwa największe państwa zaangażowane w konflikt – Niemcy i ZSRR.

Niemiecka ideologia narodowego socjalizmu (nazizmu), lansowana przez partię NSDAP stała się od roku 1933 główną podstawą funkcjonowania państwa niemieckiego po roku 1933 i dojściu Adolfa Hitlera do władzy. Jedną z jej głównych założeń było oczyszczenie świata z „ras niższych”, do których zaliczano przede wszystkim Żydów i Słowian. Miało to dać później możliwość zbudowania przez Niemcy „czystego” imperium aryjskiego na zdobytych terenach, zwłaszcza na wschodzie. Stąd też już pierwsze miesiące wojny przyniosły ze sobą serię zbrodni wojennych na ludności cywilnej, początkowo Polski, później zaś innych okupowanych krajów. Rozpoczęła się wielka akcja oddzielania Żydów od reszty społeczeństwa, przez umieszczanie ich w obozach i gettach. Przełomem był jednak rok 1942 i podjęcie decyzji o „ostatecznym rozwiązaniu kwestii żydowskiej”, czyli wymordowaniu wszystkich Żydów w Europie. Szacuje się, że w czasie Holokaustu (nazwa ta oznacza ofiarę całopalną, przez Żydów używana jest nazwa Shoah) zginęło 90% wielomilionowej populacji europejskich Żydów. Nie należy jednak zapominać o tym, że ofiarami obozów byli również Słowianie, Francuzi i inne narody, ich łączna liczba dorównuje ilości ofiar żydowskich.

Zupełnie inne były przyczyny masowych eksterminacji prowadzonych przez ZSRR. Państwo to miało niejako „wbudowane” w swoją ideologię wywołanie światowej rewolucji i eliminację ze świata „kapitalistów” - a więc bogaczy, ziemiaństwa i wszystkich uznanych za „wrogów ludu”. W praktyce oznaczało to wszystkich stawiających opór władzy radzieckiej, lub mogących go stawiać. Kluczową różnicą pomiędzy eksterminacją niemiecką  i radziecką było kryterium doboru ofiar -  w Niemczech ważne było pochodzenie rasowe, a w ZSRR „klasowe”. Eksterminacja ludności „kapitalistycznej” - polskiej – rozpoczęła się w roku 1939 na Kresach, zajętych przez Armię Czerwoną po 17 września 1939 roku. Jej tragicznym finałem były mordy na polskich oficerach i urzędnikach w Katyniu, Charkowie i Miednoje.  Po roku 1944 podobne akcje „oczyszczania” zdarzyły się we wszystkich krajach zajmowanych przez Armię Czerwoną, jak również na terytorium Niemczech.

Polecamy również:

Komentarze (0)
Wynik działania 5 + 3 =
Ostatnio komentowane
na czym polegają te fundacje i stowarzyszenia? brakuje tu wyjaśnienia i jakiegoś przyk�...
• 2024-11-05 17:38:04
Głupota w tekście! Janusz i Agnieszka się nie związali, bo byli bardzo bliskim kuzynos...
• 2024-10-27 17:40:49
Super
• 2024-10-21 17:09:20
Bardzo trudne.
• 2024-10-21 13:31:17
Dziękuję za krótką acz treściwą syntezę :)
• 2024-09-24 21:14:03