W 1972 roku światło dzienne ujrzała praca pt.: „Nadejście społeczeństwa postindustrialnego” autorstwa jednego z amerykańskich socjologów, Daniela Bella. Wysunięto w tej publikacji tezę, iż nastąpiła ewolucja społeczeństwa industrialnego, które aktualnie przybrało formę społeczeństwa poprzemysłowego.
Zasadnicza różnica pomiędzy tymi dwoma rodzajami społeczeństw, zdaniem twórców koncepcji społeczeństwa postindustrialnego (za których uznaje się Daniela Bella oraz Alain Touraine’a), polega na tym, iż o ile w wypadku społeczeństwa kapitalistycznego główny zysk płynie z sektora przemysłowego, o tyle w społeczeństwie poprzemysłowym akcent został położony na sektor usług, w którym jest zatrudniona większość obywateli. Najważniejszymi gałęziami gospodarki stały się, m.in.: bankowość, handel, nauka, transport, równocześnie obniżyło się znaczenie przemysłu oraz rolnictwa.
Społeczeństwo takie charakteryzuje się szeregiem cech, wśród których możemy wymienić np.: umasowienie produkcji, znaczny rozwój i wzrost znaczenia kultury masowej, gospodarcza dominacja wielkich korporacji finansowo-przemysłowych, wreszcie ogromna liczba ludności zamieszkująca aglomeracje miejskie, w których skupia się większość życia kulturalnego, politycznego i gospodarczego. Społeczeństwo postindustrialne w znacznym stopniu kładzie nacisk na szkolnictwo i edukację, ponieważ to wiedza stanowi najbardziej pożądany towar oraz główne źródło zysków i władzy. W związku z tym przeobrażeniom uległa także struktura społeczna – grupą będącą na piedestale, najbardziej szanowaną społecznie są technicy oraz tzw. profesjonaliści, wyparli oni dawną burżuazję.