Jako pierwszy termin ten (w oryginale jōhōka shakai) wprowadził w roku 1963 Japończyk Tadao Umesao, który użył w swoim artykule właśnie takiego określenia dla opisania teorii rozwoju społeczeństwa, które opiera się na informacji. W latach późniejszych zaczęli się nim posługiwać także inni badacze, m.in. prof. Yonei Masuda, po drodze rozszerzając znaczenie pojęcia.
Społeczeństwo informacyjne najłatwiej zdefiniować jako społeczeństwo, w którym najważniejszą wartością i towarem jednocześnie jest informacja oraz medium rozpowszechniające tę informację, np. Internet. Nie jest to jednak jedyna i najpełniejsza definicja tego terminu – badacze stworzyli kilkanaście, jeśli nie kilkadziesiąt definicji społeczeństwa informacyjnego, przy czym warto zwrócić uwagę na kilka z nich.
Pierwszy Kongres Informatyki Polskiej przyjął następującą definicję społeczeństwa informacyjnego: „społeczeństwo charakteryzujące się przygotowaniem i zdolnością do użytkowania systemów informatycznych, skomputeryzowane i wykorzystujące usługi telekomunikacji do przesyłania i zdalnego przetwarzania informacji”. Z kolei Tomasz Goban-Klas i Piotr Sienkiewicz uznali, iż jest to „społeczeństwo, które nie tylko posiada rozwinięte środki przetwarzania informacji i komunikowania, lecz środki te są podstawą tworzenia dochodu narodowego i dostarczają źródła utrzymania większości społeczeństwa”.
Bez względu na to, którą z definicji uznamy za najlepszą, taki typ społeczeństwa będzie się odznaczał konkretnymi cechami. Za czołowego badacza, który wyznaczył właściwości społeczeństwa informacyjnego uznaje się Daniela Bella, który już w 1973 roku zauważył, iż współczesne społeczeństwo postindustrialne wyróżnia się przede wszystkim dominacją naukowców i specjalistów w strukturze zawodowej oraz znacznym wzrostem znaczenia wiedzy teoretycznej, przeważnie z dziedziny technologii i informatyki. Wśród cech społeczeństwa informacyjnego możemy zatem w pierwszej kolejności wymienić przewagę osób zatrudnionych przy przetwarzaniu informacji, prężnie działający i wysoko rozwinięty sektor usług typu informatyka, telekomunikacja, bankowość, zarządzanie czy badania, zwiększający się proces rozproszenia społeczeństwa, gospodarka oparta na wiedzy, a także zwiększenie się roli edukacji i szkolnictwa w życiu społecznym oraz równocześnie zjawisko znacznego analfabetyzmu funkcjonalnego.
Społeczeństwo informacyjne dotyczy wielu dziedzin życia ludzkiego, widoczne jest na wielu płaszczyznach. Jeśli za kryterium identyfikacji weźmiemy kwestie techniczne, wówczas społeczeństwo takie będzie przejawiało się przede wszystkim poprzez ogromne znaczenie rozwoju technologicznego, natomiast jeśli uwzględnimy aspekt choćby kulturowy, wtedy na pierwszy plan wysunie się fakt, iż w społeczeństwie informacyjnym kultura w ogromnym stopniu jest rzeczywistością wirtualną, która jest kreowana przede wszystkim przez media. Jak zatem widać społeczeństwo informacyjne ma charakter wieloaspektowy i odnosi się do dużej liczby zjawisk.