Kościół Ewangelicko-Reformowany należy do rodziny Kościołów wywodzących się z reformacji szwajcarskiej XVI wieku, której przedstawicielami byli przede wszystkim Jan Kalwin i Ulrich Zwingli. Swoją doktrynę opiera na Piśmie Świętym, uznając je za jedyne źródło wiary. Natomiast tradycja w świetle nauczania Kościoła Ewangelicko-Reformowanego podlega stałej rewizji zgodnie z przyjętą zasadą: Ecclesia reformata et semper reformanda verbi divini (Kościół reformowany reformujący się według Słowa Bożego).
Ewangelicy reformowani przyjmują dwa sakramenty: chrzest i Eucharystię. Nie uznają natomiast papieża jako głowy Kościoła, kultu świętych, celibatu duchownych oraz odrzucają życie zakonne.
Cechą charakterystyczną Kościoła Ewangelicko-Reformowanego jest nacisk na doktrynę predestynacji, która głosi, że tylko niektórzy ludzie są bezwarunkowo wybrani do zbawienia i śmierć Chrystusa stanowiła przebłaganie za grzechy tylko za ich grzechy.
Duchownym w Kościele Ewangelicko-Reformowanym może zostać kobieta. Należy przy tym pamiętać, że według nauki tego Kościoła kapłaństwo nie jest sakramentem, a osoby duchowne mają takie same prawa i obowiązki jak świeccy; nie stanowią odrębnego stanu.
Kościół