Baptyzm (gr. „baptizein” – chrzcić) jest wyznaniem chrześcijańskim, które wyłoniło się w okresie poreformacyjnym. Należy do grupy tzw. wolnych Kościołów ewangelickich. Obecnie baptyści tworzą jedną z największych wspólnot protestanckich na świecie.
Historia baptyzmu wiąże się z nazwiskami dwóch Brytyjczyków – J. Smytha i T. Helwysa, którzy pod koniec XVI w. wystąpili z Kościoła anglikańskiego i w 1606 r. utworzyli w Gainsborough niezależną grupę religijną. Ich celem było oczyszczenie Kościoła z pozabiblijnych naleciałości. Ze względu na prześladowania wyemigrowali do Amsterdamu, gdzie w 1609 r. powołali pierwszą wspólnotę baptystów. Jej członkowie wraz z Helwysem powrócili trzy lata później do Wielkiej Brytanii. Kolejna wspólnota powstała w 1616 r. w Southwark. Obie działały niezależnie do 1891 r. Wówczas połączyły się, tworząc Unię Zborów Baptystów Wielkiej Brytanii.
W latach 30-tych XVII w. baptyści pojawili się w Ameryce Północnej. Założycielem pierwszej ich kolonii był Roger Williams. Szczególną popularność ruch zyskał początkowo wśród Afroamerykanów ze względu na głoszone przez wyznawców hasła przeciw niewolnictwu i rasizmowi. Do ruchu baptystów należeli tacy działacze społeczni