Jan Kiliński - biografia, zasługi - historia

Jan Kiliński urodził się w 1760 roku w Trzemesznie.  Pochodził z rodziny mieszczańskiej, nie wyróżniającej się jednak specjalnie na tle innych. W 1780 przybył do Warszawy, w 1788 został tam mistrzem szewskim. W 1791 roku, w wyniku swojej popularności, został radnym Starego Miasta Warszawy. Od roku 1793 uczestniczył aktywnie w przygotowaniach do zrywu patriotycznego, nazwanego później insurekcją kościuszkowską.

W roku 1794, na wieść o wybuchu powstania w Krakowie, 17.04. doszło w Warszawie do zamieszek i walk z siłami rosyjskimi. W czasie owej insurekcji warszawskiej Kiliński wyróżnił się jako sprawny organizator i przywódca, organizując działania powstańców. 18.04. Warszawa była ponownie w rękach polskich.

Władzę w mieście zaczęła sprawować Zastępcza Rada Tymczasowa, w skład której wchodził i Kiliński. 2.07. został mianowany przez Kościuszkę pułkownikiem i zaczął organizować oddziały, mające wesprzeć powstanie. W czasie sierpniowych rozruchów w mieście był zwolennikiem ostrych i zdecydowanych działań, mimo że początkowo sam skłaniał się ku ideałom jakobińskim. W październiku wysłany do Poznania, gdzie miał za zadanie zorganizować nowe oddziały i podsycić zapał do powstania, został jednak przez Prusaków rozpoznany i aresztowany, po czym przekazany Rosjanom. Z więzienia wypuszczono go dopiero w roku 1796.

W czasie istnienia Księstwa Warszawskiego ponownie znalazł się w radzie miasta. Poza tym wycofał się z życia publicznego, zajmując się pamiętnikarstwem. Zmarł w roku 1819 w Warszawie.