Św. Paweł pochodził z Tarsu w Cylicji. Był Żydem, ale jednocześnie obywatelem Rzymu. Urodził się ok. 8 r. po narodzeniu Chrystusa. Pochodził z rodu Beniamina i należał do grona faryzeuszy.
Jest tytułowany Apostołem, jednak nie należał do grona Dwunastu i nie znał Jezusa. Początkowo nosił imię Szaweł (spolszczona wersja imienia Saul) i należał do grona żarliwych przeciwników wyznawców Chrystusa. Brał czynny udział w prześladowaniach pierwotnego Kościoła m.in. asystował przy kamienowaniu św. Szczepana (Dz 7,58). Nawrócił się jednak po tym jak w drodze do Damaszku objawił mu się sam Jezus Chrystus:
Gdy zbliżał się już w swojej podróży do Damaszku, olśniła go nagle światłość z nieba. A gdy upadł na ziemię, usłyszał głos, który mówił: «Szawle, Szawle, dlaczego Mnie prześladujesz?» «Kto jesteś, Panie?» - powiedział. A On: «Ja jestem Jezus, którego ty prześladujesz. Wstań i wejdź do miasta, tam ci powiedzą, co masz czynić». (Dz 9,3-6)
Przez trzy dni Szaweł nic nie widział, nic nie jadł, ani nic nie pił. Następnie został ochrzczony i odzyskał wzrok. Ananiasz udzielił mu sakramentu bierzmowania, nakładając na niego ręce. Szaweł zaczął wówczas nauczać w synagogach, że Jezus jest Synem Bożym.