Św. Brygida urodziła się w 1303 r. na zamku w Finstad koło Uppsali (Szwecja). Pochodziła z religijnej, arystokratycznej rodziny, spokrewnionej z dynastią królewską. W wieku 14 lat wbrew swojej woli Brygida została wydana za syna gubernatora Wastergotlandu, 19-letniego Ulfa Gotmarssona. W małżeństwie starała się być jak najlepszą żoną. Z Ulfem żyła szczęśliwie 28 lat (1316-1344), obdarzając go w tym czasie czwórką synów i czteroma córkami. Okazała się być wzorową gospodynią, dbała nie tylko o licznych gości, ale także o swoją służbę, z którą codziennie odmawiała pacierz. Pilnowała również dyscypliny i nie pozwalała na zbyt swobodne zachowania. Na prośbę Brygidy jeden z kanoników katedry, Maciej, przetłumaczył Pismo święte na język szwedzki oraz dodał do niego komentarze, aby mogła je bez problemu studiować.
W 1332 r. Brygida została ochmistrzynią na dworze króla Magnusa II. Korzystając z zaszczytnej posady, wspierała finansowo liczne kościoły, klasztory oraz potrzebujących. W 25. rocznicę ślubu udała się z mężem do Santiago de Compostela. Pielgrzymka trwała rok, a jej skutkiem było wstąpienie Ulfa do zakonu cystersów. W ten sposób Brygida stała się wolną kobietą i mogła w zupełności oddać się służbie Bogu. Wiele czasu spędzała na modlitwie, pokutowała oraz doznawała objawień i mistycznych wizji. Na ich podstawie wielokrotnie napominała króla, duchownych, zakonników. Jej proroctwa spełniały się w rzeczywistości (m.in. przepowiedziała upadek króla Szwecji i zakonu krzyżackiego). Pod wpływem objawień, zaangażowała się również w sprawy Kościoła powszechnego, namawiając usilnie (ale bezskutecznie) papieży do powrotu do Rzymu z Awinionu.
Za zezwoleniem papiestwa Brygida ok. 1346 r. założyła nowy zakon pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela, tzw. brygidki i i ufundowała pierwszy klasztor w otrzymanej posiadłości Valdstena. Jej córka, św. Katarzyna Szwedzka, została jego pierwszą opatką. W Polsce obecnie działają dziś dwa domy sióstr brygidek: w Częstochowie i Gdańsku.
W 1349 r. Brygida wyruszyła do Rzymu, aby uzyskać odpust z okazji roku jubileuszowego. W Wiecznym Mieście założyła klasztor brygidek i udała się w podróż po Italii. Nigdy nie powróciła już do rodzimego kraju. Pod koniec życia udała się na pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Zmarła 23 lipca 1373 r. w wieku 70 lat. Sama przepowiedziała dzień swojej śmierci. Kroniki podają, że podczas uroczystości pogrzebowych miało miejsce wiele cudownych uzdrowień. Została kanonizowana już w 1391 r. przez papieża Bonifacy IX . Jej ciało spoczęło w Vadstenie, ale relikwie zaginęły, kiedy Szwecja przeszła na protestantyzm.
Liturgiczne wspomnienie św. Brygidy Szwedzkiej obchodzone jest w Kościele 23 lipca. W ikonografii przedstawiana jest w ciemnowiśniowym habicie z czerwonym welonem. Na nim umieszczona jest korona z białego płótna z pięcioma czerwonymi znakami – symbolizującymi pięć ran Jezusa. Czasami siedzi przy pulpicie i spisuje swoje wizje. Do jej atrybutów należą: heraldyczny lew, korona; księga, którą pisze; ptasie pióro, pielgrzymi kapelusz, serce i krzyż.
Brygida pozostawiła po sobie księgę Objawień, zawierającą opisy jej objawień, wizji mistycznych oraz przepowiednie, które miała otrzymywać od Chrystusa i od Matki Bożej. Kościół nigdy nie wypowiadał się w sprawie ich prawdziwości, ale kanonizując Brygidę „uznał autentyczność całości jej wewnętrznego doświadczenia”.
Patronat
1 października 1999 r. Jan Paweł II ogłosił św. Brygidę (współ)patronką Europy . Św. Brygida jest także patronką Szwecji, pielgrzymów oraz dobrej śmierci.