Katarzyna Benincasa urodziła się 25 marca 1347 r. w Sienie (Włochy) jako najmłodsze, 24. dziecko Jakuba i Mony Lopa. Pochodziła z mieszczańskiej rodziny; jej ojciec był farbiarzem. Już w siódmym roku życia Katarzyna doznała pierwszej wizji, w rezultacie której złożyła swoje dziewictwo Bogu w ofierze. We wczesnej młodości obcięła włosy i zaczęła wieść życie pokutne, co spotkało się ze sprzeciwem jej rodziców. W 1363 roku Katarzyna wstąpiła do Sióstr od Pokuty św. Dominika (tercjarek dominikańskich) w Sienie, gdzie posługiwała trędowatym. Większość czasu spędzała na modlitwie, a sen ograniczała do minimum. Mało jadła i często biczowała się do krwi.
Katarzyna z Sieny była nawiedzana przez Jezusa, który ukazywał jej się sam bądź w towarzystwie Maryi. W 1367 r. Chrystus dokonał z Katarzyną mistycznych zaślubin, zostawiając jej jako trwały znak obrączkę. Od tej pory zaczęła przemawiać i pisać listy w Jego imieniu do najznakomitszych osób ówczesnej Europy – mocno angażowała się w zarówno w sprawy Kościoła, jak i świata. Podczas licznych konfliktów na terenie Italii była orędowniczką pokoju i mediatorem. Próbowała także namówić kolejnych papieży do powrotu z Awinionu do Rzymu. Stąd czasami Katarzyna z Sieny uznawana jest za następczynię św. Brygidy Szwedzkiej w jej zabiegach o odnowę Kościoła i proroczych wizjach.
Wokół Katarzyny zgromadziło się spore grono uczniów, którzy traktowali ją jako duchową przewodniczkę. Miała jednak wielu wrogów, oskarżana była przez nich nawet o herezję. W 1374 r. Katarzyna stanęła przed trybunałem inkwizycji we Florencji, ale sąd nie dopatrzył się w jej wypowiedziach, pismach i działalności żadnych błędów, uznając jej nieskażoną prawowierność.
1 kwietnia 1375 roku Katarzyna otrzymała od Chrystusa stygmaty w postaci krwawych płomieni, które ukrywała do końca życia. Zmarła 29 kwietnia 1380 r. w Rzymie w opinii świętości. Jej spuścizna zawiera 389 listów, wybitne dzieło mistyczne „Dialog, czyli rozmowa z Bogiem”, 26 modlitw. Papież Pius II 26 czerwca 1461 roku w bazylice św. Piotra dokonał uroczystej kanonizacji Katarzyny, a Paweł VI w 1970 r. ogłosił ją, jako drugą kobietę (po św. Teresie z Ávila), doktorem Kościoła.
W ikonografii święta Katarzyna przedstawiana jest w habicie dominikanki, w koronie cierniowej, z krzyżem w dłoniach oraz z różańcem. Niekiedy trzyma tiarę. Ukazywana jest także z Dzieciątkiem Jezus, które podaje jej pierścień na znak mistycznych zaślubin. Jej atrybutami są także: czaszka, diabeł u stóp, krucyfiks, lilia, serce.
Wspomnienie liturgiczne św. Katarzyny z Sieny Kościół obchodzi 29 kwietnia.
Patronat
Św. Katarzyna ze Sieny jest patronką Europy, Italii, Rzymu, Sieny oraz pielęgniarek, strażników, strażaków