Edyta Stein urodziła się 12 października 1891 r. we Wrocławiu w głęboko wierzącej rodzinie żydowskiej. Kiedy miała 14 lat, wyjechała do starszej siostry. Ten ośmiomiesięczny pobyt u niej był znaczący dla życia religijnego Edyty, gdyż uległo ono wówczas znacznemu osłabieniu. W wieku 20 lat uważała się już za ateistkę. W 1911 r. po doskonale zdanych egzaminach Edyta zaczęła studiować filozofię, a dwa lata później wyjechała do Getyngi w Niemczech, by tam studiować fenomenologię. Była zafascynowana wykładami prof. Edmunda Husserla na tamtejszej uczelni, przyjaźniła się m.in. z Martinem Heideggerem i Romanem Ingardenem.
W czasie I wojny światowej Edyta zdecydowała się zgłosić do Czerwonego Krzyża i została pielęgniarką. Po upływie półtora roku została zwolniona ze służby. W 1915 r. zdała egzamin państwowy z propedeutyki filozofii, historii i języka niemieckiego, i zaczęła prowadzić zajęcia w gimnazjum w rodzinnym Wrocławiu. Rok później powróciła jednak do Niemiec, aby kontynuować karierę naukową, a w 1917 r. uzyskała wymarzony tytuł doktorski u prof. Husserla. W Getyndze, dzięki znajomości z Maxem Schelerem oraz z innymi chrześcijanami, zapoznała się z ideami katolicyzmu.
Nawrócenie Edyty nastąpiło w 1921 r. pod wpływem autobiografii św. Teresy z Avila. Chrzest i I Komunię św. przyjęła 1 stycznia 1922 r. Otrzymała wówczas imię Teresa. Rok później przystąpiła do sakramentu bierzmowania. Równocześnie kontynuowała swoją pracę pedagogiczną oraz działalność naukową. Zajęła się badaniami nad dorobkiem św. Tomasza z Akwinu, wygłaszała wykłady, pisała artykuły i była często zapraszana na konferencje. Edyta była także działaczką społeczną, mówiącą głośno o powołaniu i roli kobiety, pokoju i godności ludzkiej. W tym całym zabieganiu wiele czasu poświęcała na modlitwę i pokutę.
W październiku 1933 r. Edyta-Teresa wstąpiła do zakonu karmelitanek w Kolonii. Po nowicjacie przyjęła śluby zakonne i imię Benedykta od Krzyża. Po wybuchu II wojny światowej musiała emigrować z Niemiec ze względu na swoje żydowskie pochodzenie. Osiadła w mieście Echt w Holandii. Dnia 2 sierpnia 1942 r. podczas masowego aresztowania Żydów została zatrzymana przez gestapo i internowana do obozu w Westerbork. Następnie trafiła do Auschwitz razem z siostrą Różą. Tam zostały obie zagazowane i spalone 9 sierpnia 1942 roku. Przez Kościół katolicki Edyta Stein została uznana za męczennicę.
Beatyfikacji Edyty dokonał w Kolonii 1 maja 1987 r. Jan Paweł II, kanonizował ją zaś 11 października 1998 roku. Podczas ogłaszania Edyty-Teresy świętą papież nazwał ją „wybitną córką Izraela i córką Kościoła”. W liturgii wspominana jest 9 sierpnia. Obchód ku jej czci ma rangę święta.
Ostatnim dziełem Edyty Stein była „Wiedza Krzyża”, czyli studium stanowiące analizę rozwoju życia duchowego św. Jana od Krzyża.
Patronat
Jan Paweł II w 1999 r. ogłosił Edytę Stein – wraz ze św. Brygidą Szwedzką i św. Katarzyną ze Sieny – patronką Europy. Jest też patronką dialogu pomiędzy chrześcijanami i wyznawcami judaizmu.