To główny bohater utworu, 23-letni były student prawa, ateista. Zmaga się z poczuciem wyobcowania, które wynikało z jego niskiego statusu społecznego i świadomości popełnionej zbrodni. Jednocześnie bohater jest przekonany o własnej wyjątkowości – uważa, że został stworzony do wyższych celów, powołany do wykonania wiekopomnej misji.
To młodzieniec niezwykle dumny. Raskolnikow zmaga się z wewnętrznym rozdarciem pomiędzy swoimi marzeniami i wyobrażeniami a rzeczywistością. Ponosi same porażki. Elitarne studia musiał porzucić z powodu braku pieniędzy. Tu należałoby doszukiwać się źródeł obsesji bohatera – Rodion nieustannie zastanawia się nad tym, jak zdobyć pieniądze na studia i podnieść standard życia sobie, a także matce i siostrze. Po tym, jak wprowadził swój plan w czyn i wreszcie zdobył pieniądze, wpadł w kolejną obsesję – ucieczki przed wymiarem sprawiedliwości. Doprowadza go to do obłędu.
Raskolnikow to bohater o złożonej osobowości. Wraz z rozwojem akcji wielokrotnie się zmienia. Osamotniony, musi zmagać się z ciężarem własnych czynów i rozczarowaniem swoim położeniem. Jest autorem rozprawy „O zbrodni”, w której wykłada teorię o podziale społeczeństwa i przedstawia tezę o wyższości jednych jednostek nad innymi. Jednak jego przekonania kłócą się z sytuacją życiową – musi bowiem mieszkać w klitce na poddaszu, pozbawiony pieniędzy, a przede wszystkim perspektyw rozwoju i nadziei na poprawę sytuacji bytowej.
Zmienia swoje podejście do świata oraz samego siebie pod wpływem kilku czynników. Po popełnieniu zbrodni, dręczony wyrzutami sumienia, pojmuje jak haniebnego czzaczyna skłaniać się ku wartościom chrześcijańskim, wierze w byty transcendentne i odkupienie win. Nawraca się, porzucając postawę wyniosłego myśliciela. Czując odrazę do siebie i popełnionych czynów – popada w obłęd.
Raskolnikow to bohater niejednoznaczny. Indywidualista, nie wierzący w nic poza własnym rozumem. Zbrodnia, której się dopuszcza, czyni spustoszenie w jego psychice i nie pozwala już powrócić do równowagi.