Motyw ofiary
Ofiarami zbrodni Raskolnikowa stają się stara lichwiarka Aldona i jej przyrodnia siostra, Lizawieta. Giną od uderzenia siekierą. Istnieje jednak jeszcze jedna ofiara tej zbrodni – sam winowajca. Raskolnikow nie potrafi udźwignąć ciężaru swojego czynu, gubi się w ucieczce przed wymiarem sprawiedliwości. Przyznaje, że zabijając lichwiarkę, zabił sam siebie.
Motyw pieniędzy
Pieniądze stały się początkiem kłopotów Raskolnikowa. Między innymi to właśnie w celu poprawy swojej sytuacji życiowej Rodion zabija lichwiarkę – wydaje mu się, że ma prawo do popełnienia najgorszych nawet czynów w imię pomocy rodzinie.
Status materialny bohaterów odgrywa ważną rolę – silnie akcentowana jest w powieści bieda rodziny Marmieładowa, kłopoty finansowe Rodiona, jego matki i siostry oraz zmaganie się z biedą Razumichina.
Motyw przemiany
Raskolnikow ulega przemianie wewnętrznej. Po popełnieniu zbrodni stopniowo przewartościowuje swój świat. Pod wpływem spotkań z rodziną Marmieładowa, Razmuchinem i rozmów z Sonią zrozumiał, że jego teoria o ludziach ważnych i nieważnych nie znajduje odbicia w rzeczywistości. Zmienia się z wyniosłego, przekonanego o własnej wyższości człowieka w kochającego i pokornego mężczyznę. Przeżywa również nawrócenie religijne.
Motyw rodziny
Raskolnikow popełnia zbrodnie myśląc o rodzinie. Dba o matkę i siostrę, urządza awanturę Łużynowi, którego uważa za niegodnego bycia mężem Duni.
Mamy też w powieści obraz dysfunkcyjnej rodziny Marmieładowa. Ojciec alkoholik, matka chora na suchoty, nocami haruje. Jest psychicznie wykończona i zdesperowana. Sonia zarabia na rodzinę poprzez prostytucję. Jest również troje dzieci, które po śmierci Marmieładowa zostają wysłane do sierocińca.
Motyw zbrodni i kary
Raskolnikow dokonuje zbrodni, przekonany, że będąc jednostką wybitną, stoi ponad prawem i może takiego czynu dokonać. Jednak już w chwili morderstwa Raskolnikow orientuje się, że czyn, na który się zamierzył, przerasta go. W efekcie zbrodnia prowadzi go do samozagłady bohatera – ciążąca na nim wina przytłacza go i wpędza w obłęd. Zbrodnia staje się obsesją bohatera, ale jednocześnie początkiem jego wewnętrznej przemiany.
Bohater nie unika kary za swój godny potępienia czyn. Katorga na Sybirze, na który zostaje zesłany, nie jest jedyną konsekwencją dokonanej zbrodni. O wiele bardziej dojmujące są katusze moralne i psychiczne, jakie odczuwa Rodion w wyniku popełnionej zbrodni.